00:00
Τα κανάρια
Begin, my heart, to laugh again, kanaria,
laugh like the days of old,
and let our sorrows drift away, kanaria,
like mist across the mountains cold.
I can hardly believe it’s true — tell me what you see,
so I can call you mine at last, and live in harmony.
[But why don’t you believe me? Must I swear it’s so?
You’re the dream that clears my skies — my love, my steady glow.
If birds could sing the way you do, the world would stop to hear,
and sails would swell with your sweet voice as ships cut through the clear.
I was wrong — forgive me, love, do with me what you will;
open wide your waiting arms and hold me strong and still.
But why don’t you believe me? Must I swear it’s so?
You’re the dream that clears my skies — my love, my steady glow.]
Άρχισε, καρδιά μου, γέλα, κανάρια,
γέλα σαν τα πρωτινά,
κι ας παγαίνουν οι καημοί μας, κανάρια,
σαν αντάρα στα βουνά.
Σαν απίστευτο το βλέπω — πες μου το τι λες και ’συ,
ταίρι μου για να σε κάνω και να ζήσουμε μαζί.
[Μα γιατί δεν το πιστεύεις; Θέλεις να σ’ το ορκιστώ;
Τ’ όνειρό μου ξεδιαλύνει, ταίρι μου παντοτινό.
Τον κελαϊδισμό που έχεις να τον είχαν τα πουλιά,
να τον είχαν τα καράβια π’ αρμενίζουν με πανιά.
Έφταιξα, συμπάθησέ με κι ό,τι θέλεις κάνε με·
άνοιξε τις δυο σ’ αγκάλες και στη μέση βάλε με.
Μα γιατί δεν το πιστεύεις; Θέλεις να σ’ το ορκιστώ;
Τ’ όνειρό μου ξεδιαλύνει, ταίρι μου παντοτινό.]
A slow song, belonging to the category of kathistika (seated songs). It is sung in the village of Agiasos on the island of Lesvos, after the wedding ceremony, during the meal that takes place before the dancing begins.
Based on Domna Samiou’s 1965 field recording of the song in Agiasos, Lesvos, sung by a group of amateur actors. According to the informants, the song originates from the village of Demircili, near Urla, Turkey. Below you can listen to the full recording.
Group of amateur actors. Agiasos, Lesvos, 1965
© Domna Samiou Archive
