00:00
Κάμω να σ’ αλησμονήσω
Κάμω να σ’ αλησμονήσω, μα η καρδιά μου με πονεί·
συ ’σ’ η πρώτη μου αγάπη, συ ’σαι η παντοτινή.
Κάμω χάζι να σε βλέπω, την ημέρα μια φορά,
Για να παίρνει ο νους μου αέρα κι η καρδιά παρηγοριά.
Απεφάσισα τα μαύρα να φορώ παντοτινά,
και να κλαίω μέρα-νύχτα, τη δική σου απονιά.
Απεφάσισα να γίνω στην Ελλάδα ταχτικός·
στη φρεγάδα καπετάνιος και στον πόνο μου γιατρός.
A melody first written in Smyrna on 17 October 1876, and rewritten in Samothrace after 1888. The present version is the second writing.
The only known variation (with significant differences) was found in a collection of songs from Yugoslav Macedonia (Vasiljević, Yugoslav Musical Folklore, Belgrade 1953, p. 65, no. 166b).
Studio recording (2002). Based on Nikolaos B. Phardys’ field recording of the song on 17 October 1876 in Smyrna (Markos Ph. Dragoumis, 85 Demotic Melodies from the manuscripts of Nikolaos Phardys, Music Folklore Archive, Athens 1991, no 70, p. 96).
Singers
Violin
Constantinopolitan lute
Lute
Goblet drum
Glasses
