00:00
Κάτω σην Άσπρην Θάλασσαν
Somewhere in the Aegean Sea, oh, my heart, my heart,
so distant, so far away, my heart is fit to burst.
A vessel richly fitted out, set out for ports in Frankish lands.
It was manned by Pontic Greeks, by Greeks from ancient lands,
They bent their bodies, strained their arms and pulled upon the oars.
And as they rowed in unison, an arbour came in view,
and standing just above it was a girl with golden hair.
And she was waving with her kerchief, and the vessel came to a halt.
– Ah, captain, master of the ship, dear captain, light of mine eyes,
I beg you, take me along with you, take me aboard your ship.
– Dear girl, I cannot do that, you see, it wouldn’t do at all.
I have embarked a crew of Greeks, they’re Greeks from ancient lands,
and they’ll make fun of you and kiss you, and they’ll capsize my ship.
Translated by John Leatham
Κάτω σην Άσπρην Θάλασσαν,1 καρδιά μου, καρδιά μου
πέρα σην περατίαν,2 έχω καρδιάν καμμένην.
Καράβιν χιλιαρμάτωτον, εχπάστεν σην Φραγκίαν.3
Είχεν απές αθ’ Έλλενους, ρωμέικα παλικάρια,
λυγίσκουνταν, συγκλίσκουνταν και σύρνε τα κωπία.
Σείτε εσύρναν το κωπίν καμάρα φανερώθεν,
και σην καμάραν κι άλλ’ απάν’ χρυσή κόρη εκείτον.
Έσειξεν το μαντίλιν ατ’ς κι εστάθεν το καράβιν.
Καραβοκύρ’ νε μάτια μου, καραβοκύρ’ νε φως μου
έπαρ’ κι εμέν’ σην τέντα σου, έπαρ’ με σο καράβι σ’.
Αδά κόρη κι γίνεσαι, αδά εσύ κι πρέπεις,
έχω απές τους Έλλενους, ρωμέικα παλικάρια,
κομπών’νε και φιλιούνε σε, κουπίζ’νε το καράβι μ’.4
1Άσπρην Θάλασσαν: Αιγαίο πέλαγος
2πέρα σην περατίαν: οι λέξεις δεν σημαίνουν τίποτε παρά μόνον ίσως «πέρα μακριά», αλλά ο ποιητής κάνει και ένα λεκτικό, ηχητικό παιχνίδι με το «πέρα»
3εχπάστεν σην Φραγκίαν: ξεκίνησε να πάει στη Φραγκιά (όπου Φραγκιά είναι γενικώς η Δύση ή ακόμα και οι Φραγκοκρατούμενες περιοχές της Ανατολικής Μεσογείου)
4κομπών’νε και φιλιούνε σε, κουπίζ'νε το καράβι μ’: θα σε γελάσουν και θα σε φιλήσουν και θα φουντάρουν, θα μπατάρουν το καράβι μου
Studio recording, 2001.
