00:00
Ο μισεμός είναι καημός
Exile is the greatest hardship, the parting so upsetting,
but oh, that greeting “Welcome home”, oh that, Marouli,1 is bliss.
The diver’s air-pump is my mother, the winding winch my sister,
and on my mate upon the deck2 my very life depends.
For you, I wear the diving-suit, and drag the tube3 along;
for you, they helped my feet into the boots with the iron soles.4
Translated by John Leatham
1Affectionate form of Maria
2The experienced sailor who stayed behind, on the boat, holding the guide rope (kolaouzo) which, tied to the diver, was used by him to communicate with the surface
3The tube which connected the diver’s helmet to the air pump on the spongers boat, allowing the diver to breath
4Heavy, metal boots which, along with the other weights, helped the diver walk on the seabed
Έρι, ο μισεμός είναι καημός, το κατευόδιο ζάλη,
έρι, και το καλωσορίσατε, αχ Μαρούλι,1 είναι χαρά μεγάλη.
Η μηχανή ’ναι η μάνα μου, η ρόδα η αδερφή μου,
και στον κολαουζέρη2 μου κρέμεται η ζωή μου.
Για σένα βάζω φόρεμα,3 για σε τραβώ μαρκούτσα,4
για σένα μου φορέσανε τα σιδερέ5 παπούτσια.
1Μαρούλι: υποκοριστικό του Μαρία
2κολαουζέρης: ο έμπειρος ναύτης που μένει πάνω στο καΐκι, κρατώντας συνεχώς τον οδηγό-σκοινί (κολαούζο), με το οποίο είναι δεμένος ο δύτης και μέσω του οποίου εκείνος επικοινωνεί και του στέλνει τα μηνύματά του
3φόρεμα: το σκάφανδρο, η στολή του δύτη
4μαρκούτσα: αεραγωγός σωλήνας που ενώνει την περικεφαλαία του σκάφανδρου με την αεραντλία τον σπογγαλιευτικού πλοίου και μέσω του οποίου ο δύτης αναπνέει
5σιδερέ: Βαριά μεταλλικά παπούτσια, που μαζί με άλλα βαρίδια βοηθούσαν τον δύτη να περπατάει στον πάτο της θάλασσας
A song about the sponge divers of the Dodecanese and their way of life – entirely dependent on a demanding and hazardous occupation that required them to dive to the ocean floor using only the primitive gear available to them. The men of Kalymnos were so deeply involved in sponge fishing that the island and the craft became almost synonymous. Local customs emerged around the sponging tradition, along with songs that gave voice to the community’s feelings about the divers’ uncertain fate – and the ever-present possibility that each expedition might be their last.
Miranda Terzopoulou (2018)
Studio recording (2001). Domna learned the song in 1969 from Amalia Papastefanou, a native of the Dodecanese islands.
Singers
Violin
Constantinopolitan lute
Informant (source of the song)
