00:00
Σιμά σα ξημερώματα, χάραξεν κ’ η ανατολή,
εξέβεν ο Αυγίτες, πάει να ξημερώσει.
Ο ήλιον εδιαρμένεβεν:
– Κόρη μ’, θ’ αφήντ’ς το σπίτι σ’.
Ο φέγγον τερεί και γελά, τα φύλλα πουστουρίζ’νε·
παρχάρ* αέρα πα φυσά, τ’ ελάτια κουστουρίζ’νε.
Νεοελληνική απόδοση
Κοντά στα ξημερώματα, χάραξε και η ανατολή,
βγήκε ο Αυγερινός, πάει να ξημερώσει.
Ο ήλιος συμβούλευε:
– Κόρη μου, θ’ αφήσεις το σπίτι σου.
Το φεγγάρι κοιτάει και γελά, τα φύλλα θροΐζουνε·
φυσάει και αέρας από το παρχάρ,
τα ελάτια κουνιούνται.
*παρχάρ: θερινός βοσκότοπος, θερινή κτηνοτροφική διαμονή
Ηχογραφήθηκε σε στούντιο το 2005.
