00:00
Παρακαλώ σε, Παναγιά, προσκυνούμεν σε, Θέ μου,
να μας χαρέσεις τα κλειδιά και τ’ ανεχτήρια ’ντάματ’,1
Ν’ ανοίξωμε Χριστού τούϊ θυρ’, να διούμεν μέσα τί έχ’.
Καθούτανε κι Αϊ-Θόδωρος κι Αϊ-Στρατήγος ’ντάματ’
Και ζύγιζαν τ’ αμαρτωλούς, με τό ’νουμά τους ’ντάματ’.
Αμαρτωλοί στην κόλαση, στάϊ πίσα, στάϊ βατράνια·2
Τραχιά τραχιά, λουν τα νερά, τάϊ νερά στόϊ πεγάδι.
Κι εκεί στόϊ πεγαδόχειλο ένα δενδρί φυλλώνει —
[και το δενδρί, κι αν φύλλωνε, κι αν φύλλο δεν μυρίζει.]
1’ντάματ’: αντάμα του
2βατράνια: κατράμι
Ένα είδος θρησκευτικού τραγουδιού που χορευόταν κυκλικά, με πιασμένα χέρια, στις Δεσποτικές και Θεομητορικές εορτές. Αναφέρεται στην εντύπωση που θα μας προκαλούσε η κόλαση, αν μπαίναμε για μια στιγμή μέσα της με τη μεσολάβηση της Παναγίας.
Βασισμένο σε καταγραφή (1930) του Συλλόγου Δημοτικών Τραγουδιών (μετέπειτα Μουσικό Λαογραφικό Αρχείο),
με επικεφαλής τη Μέλπω Μερλιέ.
Τραγούδι
Πληροφορητές
