Πάγω στης Προύσας τα βουνά

Τραγούδι με ομοιοκατάληκτα οκτασύλλαβα τετράστιχα, στα βήματα του τοπικού σινασίτικου κλειστού χορού, που τραγουδιέται και χορεύεται από γυναίκες χωρίς τη συνοδεία οργάνων.

Το κείμενο του τραγουδιού πιθανότατα είναι εισαγμένο από τους ξενιτεμένους Σινασίτες στην Κωνσταντινούπολη, όπου υπήρχε μια πλούσια και πολυπληθής παροικία τους ήδη από τα μέσα του 18ου αι. Το θέμα είναι πολύ γνωστό και διαδεδομένο, με άφθονες παραλλαγές, από την Πόλη ως το Καστελόριζο. Θεωρείται μεγάλο κακό η απώλεια του χρυσοκέντητου μαντιλιού (είδος τσεβρέ), που είναι δείγμα εξαιρετικής δεξιοτεχνίας και κυρίως σύμβολο φλογερού έρωτος, το σημάδι της αγάπης, παρόμοιο με δαχτυλίδι αρραβώνα. Ο απολέσας, σε άλλες παραλλαγές, συνήθως προσφέρει ως χάρισμα το μεγάλο χρηματικό ποσό που περιείχε το πολύτιμο μαντίλι του, αρκεί να το ξαναποκτήσει, γιατί έτσι, συνεκδοχικά, θα ξανακερδίσει και την καλή του (βλ. π.χ. το σμυρναίικο τραγούδι Ήχασα μαντίλι μ’ εκατό φλουριά).

Θοδωρής Κοντάρας (2022)