00:00
Των σφουγγαράδων
Έρι, ο μισεμός είναι καημός, το κατευόδιο ζάλη,
έρι, και το καλωσορίσατε, αχ Μαρούλι,1 είναι χαρά μεγάλη.
Η μηχανή ’ναι η μάνα μου, η ρόδα η αδερφή μου,
και στον κολαουζέρη2 μου κρέμεται η ζωή μου.
Για σένα βάζω φόρεμα,3 για σε τραβώ μαρκούτσα,4
για σένα μου φορέσανε τα σιδερέ5 παπούτσια.
1Μαρούλι: υποκοριστικό του Μαρία
2κολαουζέρης: ο έμπειρος ναύτης που μένει πάνω στο καΐκι, κρατώντας συνεχώς τον οδηγό-σκοινί (κολαούζο), με το οποίο είναι δεμένος ο δύτης και μέσω του οποίου εκείνος επικοινωνεί και του στέλνει τα μηνύματά του
3φόρεμα: το σκάφανδρο, η στολή του δύτη
4μαρκούτσα: αεραγωγός σωλήνας που ενώνει την περικεφαλαία του σκάφανδρου με την αεραντλία τον σπογγαλιευτικού πλοίου και μέσω του οποίου ο δύτης αναπνέει
5σιδερέ: Βαριά μεταλλικά παπούτσια, που μαζί με άλλα βαρίδια βοηθούσαν τον δύτη να περπατάει στον πάτο της θάλασσας
Το τραγούδι αναφέρεται στην αναχώρηση των σφουγγαράδων. Λόγω της επικινδυνότητας της δουλειάς τους –που απαιτούσε την καταβύθισή τους, με πρωτόγονα μέσα, στα βάθη της θάλασσας–, το κατευόδιό τους σε ένα ταξίδι αβέβαιης επιστροφής έπαιρνε τον χαρακτήρα μοιρολογιού.
Ηχογραφήθηκε σε στούντιο το 1963. Κυκλοφόρησε σε δίσκο 45 στροφών (Fidelity 7259, 1963), σε επιμέλεια Δόμνας Σαμίου (Δισκογραφία 45 στροφών). Επανακυκλοφόρησε στη συλλογή Μουσικό οδοιπορικό 1959-1969 (Universal Music, 2008), που την έκδοσή της επιμελήθηκε ο Γιώργος Τσάμπρας.
Τραγούδι
Βιολί
