00:00
Των σφουγγαράδων
Έρι, ο μισεμός είναι καημός, το κατευόδιο ζάλη
έρι, και το καλωσορίσατε, αχ Μαρούλι1, είναι χαρά μεγάλη.
Η μηχανή ’ναι η μάνα μου, η ρόδα η αδερφή μου
και στον κολαουζέρη2 μου κρέμεται η ζωή μου.
Για σένα βάζω φόρεμα3, για σε τραβώ μαρκούτσα4
για σένα μου φορέσανε τα σιδερέ4 παπούτσια.
1Μαρούλι: υποκοριστικό του Μαρία.
2κολαουζέρης: ο έμπειρος ναύτης που μένει πάνω στο καΐκι, κρατώντας συνεχώς τον οδηγό-σκοινί (κολαούζο), με το οποίο είναι δεμένος ο δύτης και μέσα’ του οποίου εκείνος επικοινωνεί και του στέλνει τα μηνύματά του.
3φόρεμα: το σκάφανδρο, η στολή του δύτη.
4μαρκούτσα: αεραγωγός σωλήνας που ενώνει την περικεφαλαία του σκάφανδρου με την αεραντλία τον σπογγαλιευτικού πλοίου και μέσω του οποίου ο δύτης αναπνέει.
5σιδερέ: Βαριά μεταλλικά παπούτσια, που μαζί με άλλα βαρίδια βοηθούσαν τον δύτη να περπατάει στον πάτο της θάλασσας.
Το τραγούδι αναφέρεται στην αναχώρηση των σφουγγαράδων. Λόγω της επικινδυνότητας της δουλειάς τους, που απαιτούσε την καταβύθισή τους με πρωτόγονα μέσα στο βυθό της θάλασσας, το κατευόδιο τους σ’ ένα αβέβαιας επιστροφής ταξίδι, γινόταν πραγματικό μοιρολόι. Μιράντα Τερζοπούλου
Ηχογραφήθηκε σε στούντιο, το 1963. Κυκλοφόρησε σε δίσκο 45 στροφών (Fidelity 7259, 1963) σε επιμέλεια από τη Δόμνα Σαμίου (Δισκογραφία 45 στροφών). Επανακυκλοφόρησε στη συλλογή Μουσικό οδοιπορικό 1959 – 1969 (Universal Music, 2008), που την έκδοσή της επιμελήθηκε ο Γιώργος Τσάμπρας.
Τραγούδι
Βιολί
