00:00
Των σφουγγαράδων
Έρι, ο μισεμός είναι καημός, το κατευόδιο ζάλη,
έρι, και το καλωσορίσατε, αχ Μαρούλι,1 είναι χαρά μεγάλη.
Η μηχανή ’ναι η μάνα μου, η ρόδα η αδερφή μου,
και στον κολαουζέρη2 μου κρέμεται η ζωή μου.
Για σένα βάζω φόρεμα,3 για σε τραβώ μαρκούτσα,4
για σένα μου φορέσανε τα σιδερέ5 παπούτσια.
1Μαρούλι: υποκοριστικό του Μαρία
2κολαουζέρης: ο έμπειρος ναύτης που μένει πάνω στο καΐκι, κρατώντας συνεχώς τον οδηγό-σκοινί (κολαούζο), με το οποίο είναι δεμένος ο δύτης και μέσω του οποίου εκείνος επικοινωνεί και του στέλνει τα μηνύματά του
3φόρεμα: το σκάφανδρο, η στολή του δύτη
4μαρκούτσα: αεραγωγός σωλήνας που ενώνει την περικεφαλαία του σκάφανδρου με την αεραντλία τον σπογγαλιευτικού πλοίου και μέσω του οποίου ο δύτης αναπνέει
5σιδερέ: Βαριά μεταλλικά παπούτσια, που μαζί με άλλα βαρίδια βοηθούσαν τον δύτη να περπατάει στον πάτο της θάλασσας
Τραγούδι που αναφέρεται στη ζωή των σφουγγαράδων· μια ζωή απολύτως εξαρτημένη από το δύσκολο και επικίνδυνο επάγγελμά τους, το οποίο απαιτούσε την καταβύθισή τους, με τα πρωτόγονα μέσα που διέθεταν, στα βάθη της θάλασσας. Οι Καλύμνιοι επιδόθηκαν συλλογικά στη σπογγαλιεία, σε τέτοιο βαθμό ώστε ταυτίστηκαν ιστορικά με αυτήν. Γύρω από τη σπογγαλιεία διαμορφώθηκαν τοπικά έθιμα, καθώς και τραγούδια που εκφράζουν τα συναισθήματα της κοινότητας για την αβέβαιη μοίρα των βουτηχτάδων και την πάντα αμφίβολη επιστροφή τους στο νησί.
Μιράντα Τερζοπούλου (2018)
Ηχογραφήθηκε σε στούντιο στις 25/10/2001. Η Δόμνα Σαμίου το έμαθε το 1963 από τη Δωδεκανήσια Αμαλία Παπαστεφάνου.
Τραγούδι
Βιολί
Λάφτα
Σαντούρι
Λαούτο
Πληροφορητές
