Ο Γιωργαλάκης

Πέρα στον πέ-, πέρα στον πέρα μαχαλά, αμάν Γιωργαλάκη μ’,
στον άλλον παραπέρα
τρέχει νερό τρεχούμενο, το λέν’ ασημονέρι.

Κι όσες μανούλες κι αν το πιουν όλες παιδιά δεν κάνουν.
«Δεν του ’πινες, μανούλα μου, να μη μι ’κάν’ς κι ’μένα;
Κι αν μου ’καμες τι μου ’θελες κι αν μ’ έχεις τι μου θέλεις;
Εγώ στα ξένα περπατώ, στα ξένα παραδ’λεύω.
Ξένες πλένουν τα ρούχα μου, ξένες τα σκαματίζουν,* 
τα πλένουν μια, τα πλένουν δυο, τα πλένουν τρεις και πέντε,
κι από τις πέντε κι ύστερα τα ρίχνουν στα σουκάκια».
«Πάρε, ξένε μ’, τα ρούχα σου, πάρε και τα σκουτιά σου,
πάρτα, σύρτα στη μάνα σου, σύρτα στην αδερφή σου!»
«Σαν είχα μάνα κι αδερφή, δεν τα ’φερνα σ’ εσένα!»

^* σκαματίζουν: σαπουνίζουν