Ο Γιωργαλάκης

Πέρα στον πέ- πέρα στον πέρα μαχαλά, αμάν Γιωργαλάκη μ’,
στον άλλον παραπέρα
τρέχει νερό τρεχούμενο, το λέν’ ασημονέρι.

Κι όσες μανούλες κι αν το πιουν όλες παιδιά δεν κάνουν.
– Δεν του ’πινες μανούλα μου, να μη μι ’κάν’ς κι ’μένα;
Κι αν μούκαμες τι μούθελες κι αν μ’ έχεις τι μου θέλεις;
Εγώ στα ξένα περπατώ, στα ξένα παραδ’λεύω.
Ξένες πλένουν τα ρούχα μου, ξένες τα σκαματίζουν,* 
τα πλένουν μια, τα πλένουν δυο, τα πλένουν τρεις και πέντε
κι από τις πέντε κι ύστερα τα ρίχνουν στα σουκάκια.
– Πάρε ξένε μ’ τα ρούχα σου, πάρε και τα σκουτιά σου,
πάρτα, σύρτα στη μάνα σου, σύρτα στην αδερφή σου!
– Σαν είχα μάνα κι αδερφή, δεν τα ’φερνα σ’ εσένα!

^* σκαματίζουν: σαπουνίζουν