00:00
Μια μάνα έχει ένα γιο, ένα κι κανακάρη,
τον ζήλευε η γειτονιά, που δεν ραΐζουν τα βουνά,
τον ζήλεψε κι η Ρούλα, μια μικρή παπαδοπούλα,
τον ζήλεψε κι η μάνα του, η σκύλα παραμάνα του,
άντρα για να τον κάνει και στεφάνι να τον βάλει.
Μια Κυριακή, ένα πρωί, απόφασε για να τον πει
και μια επίσημη μέρα άλλαξε σαν περιστέρα.
– Παιδί μου, ’γώ σε αγαπώ, μα ντρέπομαι να σε το πω,
άντρα για να σε κάνω και στεφάνι να σε βάλω.
– Φωτιά ν’ ανάψ’ το στόμα σου, να καίγεται το σώμα σου,
φωτιά και στο κορμί σου που θα πάρεις το παιδί σου.
Μάνα τρελή, μάνα ζουρλή, ποια μάνα παίρνει το παιδί
άντρα για να τον κάνει και στεφάνι να τον βάλει.
Ένα από τα αρχαιότερα θέματα οικογενειακής παραβατικότητας είναι αναμφίβολα εκείνο της μάνας που νιώθει ερωτική έλξη για τον γιο της. Παρόλο που είναι γνωστό και στην αρχαιοελληνική μυθολογία, προφανώς πρόκειται για ένα απο τα αρχετυπικά εκείνα μοτίβα, τα οποία αντλούν από φαντασιακές πηγές που υπερβαίνουν τους επιμέρους πολιτισμούς και επιβιώνουν ξεπερνώντας κάθε λογοκρισία, γιατί ανταποκρίνονται σε ψυχικές πραγματικότητες σκοτεινές αλλά αναγνωρίσιμες από κάθε ακροατήριο.
Ο στίχος «τον ζήλεψε η γειτονιά, τον ζήλεψε κι η Ρούλα» κατά κανόνα είναι «…τον ζήλεψε κι η ρούγα». Η αντικατάσταση λέξεων ή φράσεων σκόπιμα ή από αδυναμία κατανόησης του νοήματός τους ή και από κακή ακρόαση είναι συνηθισμένο φαινόμενο κατά την εκτέλεση των τραγουδιών. Με την αντικατάσταση συνήθως δίνεται ένα καινούργιο νόημα κατά τις ανάγκες της ομάδας.
Μιράντα Τερζοπούλου (2008)
Η καταγραφή έγινε στο πλαίσιο του ερευνητικού προγράμματος «Θράκη» του Συλλόγου Oι Φίλοι της Μουσικής.
Τραγούδι
