00:00
Γιώργη, μωρέ Γιώργη, Γιώργη, βαράν τα σήμαντρα,
Γιώργη, βαράν τα σήμαντρα, σημαίνουν οι καμπάνες.
Να πα-, μωρέ, να πα- να πας, Γιώργη μ’, στην εκκλησιά,
να πας, Γιώργη μ’, στην εκκλησιά, να πα να μεταλάβεις.
«Εγώ, μανούλα, αμάρτησα στρατιώτης όταν πήγα.
Όλοι τα δέναν τ’ άλογα σε πράσινο λιβάδι,
μα εγώ πήγα και το ’δεσα σε μαυρομάτας μνήμα,
να σκάβει με τα πέταλα, να σκάβει με τα νύχια
για να ξυπνήσ’ η κοπελιά και νά ’ρθει όπως πρώτα».
Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα «λογοκρισίας» τραγουδιού. Συμβαίνει πολλές φορές, όταν το περιεχόμενο ενός τραγουδιού δεν είναι ηθικά αποδεκτό ή δεν είναι κατανοητό –γιατί οι συνθήκες τις οποίες περιγράφει έχουν αλλάξει– οι τραγουδιστές να επεμβαίνουν και να το διορθώνουν σύμφωνα με τη δική τους αντίληψη. Το νέο τραγούδι παίρνει τον δρόμο του και, μέσα από συνεχείς επαναλήψεις, ξεκινά τη δική του πορεία, παράλληλη με την πορεία του παλιότερου.
Στην παρούσα περίπτωση, το γνωστό ως τραγούδι του κριματισμένου εξωραΐστηκε και το κρίμα έχει απαλυνθεί. Συνήθως ο ήρωας του τραγουδιού, ύστερα από τη θεοσημία που προκαλεί αναστάτωση στην εκκλησία (βλ. επίσης Μια Πασχαλιά, μια Κυριακή) ομολογεί πως έχει υποπέσει στο βαρύ αμάρτημα της βεβήλωσης νεκρού. Όταν το άλογό του αποκαλύπτει τον τάφο μιας φρεσκοθαμμένης κοπέλας, εκείνος θαμπώνεται από την ομορφιά της και την πλησιάζει ερωτικά:
«…Βγάζει μια κόρη ρόδινη, βγάζει μια κόρη ξάσπρη,
πήγα κι εγώ τη φίλησα στα μάτια και στα φρύδια».
Το «φιλί στα μάτια» των τραγουδιών είναι η συνήθης αλληγορία για το ερωτικό σμίξιμο. Σε ορισμένες παραλλαγές οι τραγουδιστές επινοούν το επιπλέον εύρημα ότι η κοπέλα είναι παπαδοπούλα ή και αδελφή του νέου, επιτείνοντας έτσι το κρίμα και με το αμάρτημα της ιεροσυλίας ή της αιμομιξίας.
Μιράντα Τερζοπούλου (2008)
Το κατέγραψε η Δόμνα Σαμίου το 1996 στα Πέρα Μέλανα Κυνουρίας (Αρκαδία).
Τραγούδι
Πληροφορητές
