00:00
Μωρ’ Δεροπολίτισσα, μωρ’ καημένη,
ζη- μωρ’ ζηλεμένη,
σίντα πας στην εκκλησιά,
με λαμπάδες με κεριά
και με μοσχοθυμιατά.
Για προσκύνα και για μας,
και για μας τους χριστιανούς.
Μη μας σφάξει η τουρκιά,
σαν τ’ αρνιά την Πασχαλιά.
Τα ελληνικά δημοτικά τραγούδια είναι στη μεγάλη τους πλειονότητα μονοφωνικά. Εξαίρεση αποτελούν τα τραγούδια της Βορείου Ηπείρου, με την ιδιότυπη πολυφωνία τους. Διακρίνουμε τρεις φωνές: τη βασική μελωδία, το ισοκράτημα και το κλώσμα (τη φωνή που εκτελεί τα μελίσματα, ανεβαίνει και κατεβαίνει, δίνοντας την εντύπωση ότι κεντά γύρω από τη βασική μελωδία). Δύο ακόμη ιδιαιτερότητες αυτών των τραγουδιών πρέπει να επισημανθούν:
-Πολύ συχνά, αυτή η πολυφωνία δημιουργεί διάφωνες συγχορδίες
-Οι μελωδίες βασίζονται πάντα σε πεντατονικές (ή πενταφθογγικές) κλίμακες
Η Δεροπολίτισσα (δηλ. η γυναίκα από τη Δερόπολη της Βορείου Ηπείρου) είναι ένα ιστορικό τραγούδι. Ανάγεται στην εποχή της Τουρκοκρατίας, όταν οι Έλληνες της Ηπείρου υποχρεώνονταν να ασπαστούν τη μουσουλμανική θρησκεία.
Ηχογραφήθηκε τη δεκαετία του 1960.
Χορωδία
