Εβράδυν, παλιοβράδυν κι ο ήλιος έδυσεν κι ο ώρηος ο Γιαννάκος πάει στο ‘Ξύβουνο, στο ‘Ξύβουνο οπίσω έν’ ένα πεγάδ. Ακριτικό τραγούδι από την Σινασό Καππαδοκίας. Ηχογραφήθηκε το 1982.
Αναγνώριση συζύγων ⬥ Μαλαμετένιος αργαλειός και λιβαντένιο χτένι Κι έναν κορμί, κι αμάν, αμάν, αγγελικό κάθεται και υφαίνει Πραματευτής, κι αμάν, αμάν, επέρασε στον μαύρον καβαλάρης Κοντοκρατεί, κι αμάν, αμάν, τον μαύρο του και την καλημεράει «Καλή μέρα, κι αμάν, αμάν, σου κόρη μου», σου λυγερή», «Καλώς τον ξένο π’ [...]
Μάνα μ’, ήρτεν η άνοιξη, το γέρ’μο καλοκαίρι, ξέβγαν τα χί- κι αμάν, αμάν- ξέβγαν τα χίλια τ’ άργατα, ξέβγαν τα χίλια τ’ άργατα, τα θέλουν χίλια χέρια. Δούλεψε, ξέ- κι αμάν, αμάν- δούλεψε, ξένε, δούλεψε, δούλεψε, ξένε, δούλεψε κι εγώ να σε παντρέψω.
Τρι άρχοντες καθόντανε σ’ ένα καλό τραπέζι, ο εις καυχιούνταν τ’ άσπρα του κι άλλος τη φορεσιά του κι ο Μαυροζής καυχιούντανε, καυχιούνταν την καλήν του. – Καλή μ’ τα χείλια τ’ς ξάζιεστα, τα μάτια τ’ς δυο χιλιάδες, και το λιγνό της το κορμί την Πόλη αγοράζει. – Στάσου, στάσου κυρ [...]
