Για μιαν Αρχαγγελίτισσα στον Αίθωνα ξενύχτησα. Γιαλό να πας, γιαλό να ρθεις, τα λόγια μου να θυμηθείς. Για μιαν Αρχαγελίτισσα τα ρούχα μου επούλησα. Γιαλό, γιαλό πηγαίναμε, κι όλο για σένα λέγαμε.
Γαϊτάνι ν-είχα στο πλεχτρί και τσόχαν εις το ράφτη, ωχ, και τσόχαν εις το ράφτη, και ξένον εις την ξενιτιά και καρτερώ τον να ’ρθει, ωχ, και καρτερώ τον να ’ρθει. Γαϊτανάκι μου πλεγμένο, στην ανέμη τυλιγμένο. Ροδίτικο ’ναι το νερό, ροδίτικια κι η βρύση, Ροδίτισσα κι η κοπελιά που [...]
Ο «ζερβόδεξος» είναι ιδιοτοπικός χορός με βασικό χαρακτηριστικό την εναλλαγή της φοράς του κύκλου από τους χορευτές στο τέλος κάθε μουσικής φράσης από δεξιόστροφα σε αριστερόστροφα και το αντίθετο. Ηχογραφήθηκε το 1965.
Αμάν, αμάν, αμάν, σ’ αυτό το σπίτι που ’ρθαμε σ’ αυτό το σπίτι που ’ρθαμε τα ράφια είν’ ασημένια αχ, τα ράφια είν’ ασημένια του χρόνου σαν ξανάρθουμε να ’ναι μαλαματένια. Σιγανά κι αγάλι, αγάλι μη πατιέσται η μια την άλλη. Ας τραγουδήσω κι ας χαρώ του χρόνου ποιος το [...]
Κίνησε δέντρον κίνησε, κίνησε κυπαρίσσι κίνησε, ωχ, κίνησε α-πλάτανα της Κως κίνησε α-πλάτανα της Κως, και κρυόν νερόν της βρύσης κίνησε, ωχ, κίνησε ανθέ της λεμονιάς. Κίνησε ανθέ της λεμονιάς κι ανθέ του μαλαμάτου της μαντζουράνας λούλουδο και μυρωδιά του δυόσμου. Κινάτε αηδόνια και πουλιά και γλυκοκελαϊδείτε κινάτε παλληκάρια μου [...]
Νέβα κατέβα Παναγιά, νέβα κατέβα Παναγιά, με τον μονο-, Παναγιά μου, με τον μονογενή σου, στ’ αντρόυ(γ)νο που γίνηκε, στ’ αντρό(γ)υνο που γίνηκε να δώσεις την, Παναγιά μου, να δώσεις την ευχή σου. Να ζήσει η νύφη κι ο γαμπρός, να ζήσει η νύφη κι ο γαμπρός· να ζήσει κι ο, Παναγιά [...]
Νύφη μου κα- νύφη μου καλορίζικο, καλορίζικο το πρώτο ζυ- το πρώτο ζυμωτό σου. Ζάχαρη να, ζάχαρη να ’ν’ τ’ αλεύρι σου, μωρέ, τ’ αλεύρι σου και μέλιν το, και μέλιν το νερό σου. Ωχ, το μύγδαλον, το μύγδαλό μου το χλωρό ωχ, πού είναι και, πού είναι και εν [...]
Κάτω στον άγριον τον αγρό1, στον άγριον καλαμιώνα, κάουρας εδρακόντεψεν και τρώει τους αντρειωμένους. Τρώει τον μαύρον του Φωκά, τρώει τον Νικηφόρο, τρώει τον Εφτατράχηλον που τρέμ’ η γης κι ο κόσμος. Κι ο βασιλιάς σαν το ‘κουσεν πολύν του κακοφάνη, χαπάρια και μηνύματα στον Κωσταντίνον πέμπει. – Έλα, για [...]
Πέρτικα, πέρτικα, πέρτικαν εμέρωνα, πέρτικαν εμέρωνα, τον Απρίλη και τον Μά’. Κι όσον την εμέρωνα, τόσο μου ’γκριαζεν* κακά. ’Ποθυμώνομαι και γω και πετώ την στο βουνό στο βουνό το πετρωτό και το πετροχαλατό. *μου ’γκριαζε: μου γκρίνιαζε
Η σούστα είναι χορός 2σημου ρυθμού με σταυρωτή λαβή των χεριών που συναντάται, με διαφοροποιήσεις στο μελωδικό και χορευτικό μοτίβο, σε όλα τα Δωδεκάνησα. Ηχογραφήθηκε το 1965. Κυκλοφόρησε σε δίσκο extended play 45 στροφών, «Αυθεντική μουσική από τη Ρόδο» (Fidelity 8047, 1965) σε επιμέλεια από τη Δόμνα Σαμίου.
