(απόσπασμα)
Η γνωριμία της Δόμνας Σαμίου με τον Μενουχίν ξεκίνησε από ένα τηλεφώνημα. Ένας συνεργάτης του, της τηλεφώνησε για να της ζητήσει να εμφανιστεί στην εκπομπή του. Εκείνα τα χρόνια ο Μενουχίν ερχόταν κάθε Σεπτέμβριο στη Μύκονο για διακοπές. Η Δόμνα Σαμίου του έστειλε το δίσκο της Έχε γεια Παναγιά.
Το γύρισμα στην Καισαριανή ακολούθησε: «Θυμάμαι ότι τον είχε γοητεύσει πάρα πολύ το κανονάκι, γι’ αυτό κάποιες στιγμές στεκόταν με σταυρωμένα τα χέρια πάνω σπό τον Στεφανίδη και τον θαύμαζε», λέει η Δόμνα Σαμίου και προσθέτει: «Ήταν σπουδαίος άνθρωπος και μουσικός».
Και ο ίδιος όμως είχε μαγευτεί από την προσωπικότητα της Δόμνας Σαμίου, μιας και σε ερωτήσεις δημοσιογράφων για τη χώρα μας αναφερόταν πάντα στην καλή του φίλη από την Ελλάδα.
Λίγες μέρες μετά το γύρισμα της Καισαριανής της είχε γράψει από το Παρίσι: «Οι στιγμές που περάσαμε ανάμεσα στις ελιές είναι για μένα συγκινητικές. Σας είμαι ευγνώμων επειδή μου γνωρίσατε τον πλούτο της ελληνικής παραδοσιακής μουσικής αυτή τη σπάνια μουσική κληρονομιά».
Γιώργος Καρουζάκης, Εφημερίδα, Ελευθεροτυπία, 16 Μαρτίου 1999
