Aλησμονώ και χαίρομαι, θυμιούμαι και λυπούμαι θυμήθηκα την ξενιτιά και θέλω να πηγαίνω. – Σήκω μάνα μ’ και ζύμωσε καθάριο παξιμάδι. Mε πόνους βάνει το νερό με δάκρυα το ζυμώνει και με πολύ παράπονο βάζει φωτιά στο φούρνο. – Άργησε φούρνε να καείς και συ ψωμί να γένεις για να [...]
Aλησμονώ και χαίρομαι, θυμάμαι και λυπάμαι, θυμήθηκα την ξενιτιά και θέλω να πηγαίνω. Σήκω μάνα μ’ και ζύμωσε καθάριο παξιμάδι. Mε πόνους βάζει το νερό, με δάκρυα το ζυμώνει και με πολύ παράπονο βάζει φωτιά στο φούρνο. “Άργησε φούρνε να καείς και συ ψωμί να γένεις για να περάσει ο [...]
– Αλησμονώ και χαίρομαι, θυμιούμαι και λυπιούμαι, θυμήθηκα την ξενιτιά και θέλω να πααίνω. Σήκω μάνα μ’ και ζύμωσε καθάριο παξιμάδι. Με πόνους βάζει το νερό, με δάκρυα το ζυμώνει και με πολύ παράπονο βάζει φωτιά στο φούρνο. – Άργησε φούρνε να καείς και συ ψωμί να γένεις για να [...]
Άσπρα μου πιριστέρια, μαύρα μου πουλιά ισείς ψηλά πιτάτι κι διαβαίνιτι πιράστι κι απ’ τ’ς αυλές μας κι απ’ τ’ς αυλούδις μας. Να γράψου στα φτιρά σας, στα φτιρούδια σας να γράψου στην αγάπ’ να μη μι καρτιρεί θέλει τα μαύρα ας βάλει, θέλει ας παντριφτεί. Στουν τόπου που ’ρθα [...]
Γαϊτάνι ν-είχα στο πλεχτρί και τσόχαν εις το ράφτη, ωχ, και τσόχαν εις το ράφτη, και ξένον εις την ξενιτιά και καρτερώ τον να ’ρθει, ωχ, και καρτερώ τον να ’ρθει. Γαϊτανάκι μου πλεγμένο, στην ανέμη τυλιγμένο. Ροδίτικο ’ναι το νερό, ροδίτικια κι η βρύση, Ροδίτισσα κι η κοπελιά που [...]
Γιάννη μου το μαντίλι σου, τι τό ’χεις λερωμένο βρε, Γιάννη Γιαννάκη μου βρε, παλικαράκι μου. Tο λέρωσε η ξενιτιά, τα έρημα τα ξένα βρε, Γιάννη Γιαννάκη μου βρε, παλικαράκι μου. Πέντε ποτάμια το ’πλυναν κι έβαψαν και τα πέντε Γιάννη Γιαννάκη μου βρε, παλικαράκι μου.
Γιάννη μου το μαντίλι σου τι το ’χεις λερωμένο; βρε Γιάννη, Γιαννάκη μου βρε παλικαράκι μου. Το λέρωσε η ξενιτιά, τα έρημα τα ξένα βρε μανούλα μου κάψαν την καρδούλα μου. Πέντε ποτάμια το ’πλυναν κι έβαψαν και τα πέντε βρε Γιάννο, Γιαννάκη μου βρε παλικαράκι μου. Κι έβαψαν και [...]
Διώχνεις με μάνα, διώχνεις με, στ’ αλήθεια θα πααίνω, μι τα πουλάκια θα διαβώ, κι μι τα χιλιδόνια κι τα πουλιά θα έρχουντι κι γω πάντα θα λείπω. Θα πας μάνα μ’ στην εκκλησιά, στην εκκλησιά ’κκλησία, θα δγεις τις νιές, θα δγεις τους νιους, θα δγεις τα παλικάρια, θα [...]
– Ένα καράβι κρητικό μηδέ τρανό μηδέ μικρό, μόνο σαρανταδυό πηχώ και μ’ έφερε στα ξένα στ’ ανεγνώριμα. – Ξένε μ’, ξενιτεμένε μ’ κι ανεγνώριμε, που περπατείς στα ξένα σ’ ανεγνώριμα. – Εγώ σ’ αυτόν τον κόσμον ηπαντρεύτηκα και πήρα Φραγκοπούλα που ήταν μάγισσα. Μαγεύει τα καράβια και τη θάλασσα, [...]
Καράβι ένι1 το σπίτι μου, θάλασσα η αυλή μου και του βοριά τα κύματα είναι παρηγοριά μου. Ξενούτσικος ψυχομαχεί στου καραβιού την πλώρη, δεν έχει μάνα να τον κλαίει, κύρη να τον λυπάται, ούτ’ αδερφό, ούτ’ αδερφή, ούτε κανένα φίλο, ούτε κανένα συγγενή. 1ένι: είναι
Κλαίν’ οι πέρδικες στα πλάγια κλαίνε τον καημό έκλαιγα κι εγώ ο καημένος τον ξεχωρισμό, πώς θαλα ξεχωριστούμ’ αγάπη εμείς τα δυο. Ξένε συ που είσαι στα ξένα και στα μακρινά, δε σου βάρεσαν τα ξένα και η μαύρη ξενιτιά; Μωρ’ αν είσαι να έρθεις έλα, άιντ’ αν έρχεσαι, ωχ [...]
Ξενιτεμένο μου πουλί, γοργό μου χελιδόνι, απ’ όταν εχωρίσαμε ο νους μου δε μερώνει. Ο Κρητικός στη ξενιτιά δεν πρέπει να πεθαίνει γιατί το χώμα είναι βαρύ κι η πλάκα είναι ξένη. Χιλιάδες χαιρετίσματα όσοι κι αν με γροικάτε κι αφήνω σας παραγγελιά, την Κρήτη μην ξεχνάτε. Λεβεντογέννα Κρήτη μας, [...]
Κοράσιν ετραγούδαγε σ’ ένα ψηλό παλάτι κι επήρ’ αγέρας τη φωνή στα πέλαγα την πάει. Κι όσα καράβια τ’ άκουσαν όλα πανιά μαϊνάραν. [Κι ένα καράβι της φιλιάς, καημένο της αγάπης ούτε μαϊνάρει τα πανιά ούτε τα παίρνει κάτου τα μπάσο μούδο τα ’ριξε* και στη φωνή πηγαίνει.] – Κόρη [...]
Μάνα μ’, ήρτεν η άνοιξη, το γέρ’μο καλοκαίρι, ξέβγαν τα χί- κι αμάν, αμάν- ξέβγαν τα χίλια τ’ άργατα, ξέβγαν τα χίλια τ’ άργατα, τα θέλουν χίλια χέρια. Δούλεψε, ξέ- κι αμάν, αμάν- δούλεψε, ξένε, δούλεψε, δούλεψε, ξένε, δούλεψε κι εγώ να σε παντρέψω.
Μάνα πολλά μαλώνεις με, κι εγώ μισέψει θέλω, να πάω μάνα μ’ στην ξενιτιά, να πάω μάνα μ’ στα ξένα, να κάμεις μήνες να με δεις, χρόνους να μ’ ανταμώσεις. Να ’ρθουσι μάνα μ’ οι γιορτές, να ’ρθουσι κι οι σκολάδες, να πας μάνα μ’ στην εκκλησιά να κάμεις το [...]
Να ΄μαν πουλί να πέταγα ψηλά στα κορφοβούνια ν’ αγνάντευα ολόγυρα στα μακρινά τα ξένα να ‘βλεπα την αγάπη μου, σε τι τραπέζια τρώει ποιανού χεράκια την κερνούν.
Να ’μαν πουλί να πέταγα ψηλά στα κορφοβούνια ν’ αγνάντευα ολόγυρα στα μακρινά τα ξένα να ’βλεπα την αγάπη μου, να ’βλεπα τον καλό μου σε τι σαντήρια κάθεται…
Ξενιτεμένο μου πουλί και παραπονεμένο, μωρέ, ξένε μου και παραπονεμένο η ξενιτιά σε χαίρεται και γω ’χω τον καημό σου, μωρέ, ξένε μου και γω ’χω τον καημό σου. Tι να σου στείλω ξένε μου αυτού στα ξένα πού ’σαι να στείλω μήλο σέπεται, κυδώνι μαραγκιάζει να στείλω και τα [...]
Άιντε, ξενιτεμένο μου πουλί, γιάλα, γράφε μου να μαθαίνω αν έχεις την υγεία σου, γιάλα, και γω καταλαβαίνω. Έλα με, έλα με τον ταχυδρόμο που ’ναι γρή- που ’ναι γρήγορος στο δρόμο. Η ξενιτιά που σε κρατά μέσα στην αγκαλιά της να σου χαρίζει την υγειά και όλα τα καλά [...]
Ξενιτεμένο μου πουλί και παραπονεμένο, μωρέ ξένε μου και παραπονεμένο η ξενιτιά σε χαίρεται κι εγώ ’χω τον καημό σου, μωρέ ξένε μου κι εγώ ’χω τον καημό σου. Τι να σου στείλω ξένε μου ν-αυτού στα ξένα που ’σαι μωρέ ξένε μου, ν-αυτού στα ξένα που ’σαι; Σου στέλνω μήλο, σέπεται, [...]
Ξενιτεμένο μου πουλί και παραπονεμένο, μωρέ ξένε μου και παραπονεμένο η ξενιτιά σε χαίρεται κι εγώ ’χω τον καημό σου. Tι να σου στείλω, ξένε μου, εκεί στα ξένα που ’σαι; Να στείλω μήλο σέπεται, κυδώνι μαραγκιάζει σου στέλνω και τα δάκρυα μου σ’ ένα χρυσό μαντίλι τα δάκρυα μου [...]
