Το παραθύρι σ’ να καεί και η πόρτα σου να πέσει τ’ αγγελικό σου το κορμί, γιαντίμ αμάν, στα χέρια μου να πέσει, βρ’ αμάν αμάν. Στο παραθύρι σ’ κάθεσαι κι έχεις κι άλλες κοντά σου, εσύ ’σαι η τριανταφυλλιά και κείνες τα κλωνιά σου. Εσύ ’σουνα που μου ’λεγες αν [...]
Στου Κωσταντίνου τις αυλές πηάιν εξετρέχει συνάφορμα του πηαδιού περβόλιν εφυτέψα έχει μηλιές και κυωνιές, δάφνες και κυπαρίσσια και κόκκινες τριανταφυλλιές εμάι με τις άσπρες. Και μια μηλιά, χρυσομηλιά, εψήθη κ’ εμαράθη κι άλλη μηλιά τής εμιλεί κι άλλη μηλιά τής λέει: – Μηλιά, τα μήλα σε βαρού μη ο καρπός σε [...]
Το πονεμένο στήθος μου πονεί μα δεν το λέει τ’ αχείλι μου κι αν τραγουδεί, μέσα η καρδιά μου κλαίει. Κλαίω κι από τα δάκρυα τη γη που στέκω βρέχω κι άνθρωπος δεν ευρέθηκε, να με ρωτήσει τι έχω. Σκίσε φωνή μου τα βουνά και πέρασε σαν άστρο και άμε [...]
Στον τρύγο εγεννήθηκα πο ’χει πολλά γραμμένα θέλετε να τα μάθετε, να σας τα πω ένα, ένα. Αγάπησα κι εγώ ορφανή ένα παλληκαράκι μ’ αυτός σκληρός και άστατος, το ’ριχνε στο κρασάκι. Ωραίος που ’να ο τρύγος μας με κόκκινο σταφύλι που έχει το χαμόγελο και το γλυκό στα χείλη. [...]
Στον τρύγο εγεννήθηκα πο ’χει πολλά γραμμένα θέλετε να τα μάθετε, να σας τα πω ένα, ένα. Αγάπησα κι εγώ ορφανή ένα παλληκαράκι μ’ αυτός σκληρός και άστατος, το ’ριχνε στο κρασάκι. Ωραίος πού ’ναι ο τρύγος μας με κόκκινο σταφύλι που έχει το χαμόγελο και το γλυκό στα χείλη.
Τον γιαλό γιαλό πηγαίνω — πέσ’ τε το, ματάκια μου, την αγάπη μου να βρω — πεσ’ το όπως το λέω κι εγώ. Μα επήγα και την ηύρα — πέσ’ τε το, ματάκια μου, σ’ ασημένιον αργαλειό — πεσ’ το όπως το λέω κι εγώ. Της μιλώ, δεν μου μιλάει [...]
Το τέρτιν της καρτούλας μου δκυο μύλοι εν τ’ αλέθουν μήτε οι στράτες το χωρούν μ’ οι ποταμοί που τρέχουν. Καράβι στο λιμνιώναν τυλίει τα πανιά για το μελαχρινό μου έβκην η αβανιά. Σαράντα μέρες νηστικός έκαμεν ο ζωγράφος ζωγράφησεν την κόξαν της και εν έκαμε λάθος. Αντάν να δώσ’ [...]
Ωρέ, να τες, να τες που ’ρχονται τρεις μαυρομάτες κοντούλες και γιομάτες. Ωρέ, και το δραγάτ’ τον έλεγαν δώσ' μας σταφύλια και φίλα μας στα χείλια. Εσείς τ’ αμπέλ’ το ξέρετε, μπάτε και μάσ'τε κανέναν μη φοβάστε. Θέλ'τε σταφύλι πάρετε, θέλ'τε κυδώνι κανείς δε σας μαλώνει. Όσο να μπει κι [...]
Ωρέ, νάτες νάτες που ’ρχονται τρεις μαυρομάτες κοντούλες και γιομάτες, ωρέ και τον δραγάτη φώναζαν δωσ’ μας σταφύλια και φίλα μας στα χείλια. Ωρέ εσείς τ’ αμπέλ’ το ξέρετε μπάτε και μάστε κανέναν μη φοβάστε ωρέ κι όσο να μπει κι όσο να βγει η κόρη απ’ τ’ αμπέλι μας [...]
Υποψία να μην έχεις, ότι πως δεν σ’ αγαπώ κι εγώ χάνομαι για σένα, μία ώρα αν δεν σε δω. Συ μπαξές κι εγώ φιντάνι να σ’ απαρνηθώ δεν κάνει. Από τα μπεντένια πέφτω, πέφτω για να σκοτωθώ, κι η αγάπη μου φωνάζει, πιάστε τον για τον Θεό. Άντε, λούσου [...]
Φέξε μου, φε- κι αμάν, αμάν, φέξε μου, φεγγαράκι μου, φέξε μου, φεγγαράκι μου, να πάω στην αγάπη μου. Φέξε ψηλά και χαμηλά, γιατ’ είναι λάσπες και νερά. Φέξε και χαμηλότερα, να πάω γρηγορότερα.
Φέτο το καλοκαιράκι, φέτο το καλοκαιράκι άντε, φέτο το καλοκαιράκι κυνηγούσα ‘να να πουλάκι. Κυνηγούσα, λαχταρούσα να το πιάσω δεν μπορούσα κι έστησα τα ξόβεργά μου κι ήρθε το πουλί κοντά μου. Από την πολλή χαρά μου ήθελα για να πετάξω και στους ουρανούς να φτάσω άγγελο να κατεβάσω και [...]
Άντε, φώτα, καλέ, φώτα, φώτα το φεγγαράκι μου, φώτα το φεγγαράκι μου, να πάω στην αγάπη μου. Φώτα ψηλά και χαμηλά, γιατ’ είναι λάσπες και νερά· φώτα και χαμηλότερα να πάω γρηγορότερα. ν-Εγώ φωτάω ως το πρωί κι όπ’ έχει αγάπη ας περπατεί.
Ωραία που ’ναι την αυγή όταν γλυκοχαράζει χαρά σε κείνη την καρδιά που δεν αναστενάζει. Σγουρέ βασιλικέ μου με φύλλα πράσινα φέρω τον έρωτά σου μα χίλια βάσανα. Σγουρέ βασιλικέ μου και μαντζουράνα μου εσύ θα με χωρίσεις από τη μάνα μου.
