Με μήνυσε-νε η γ-αγάπη μου, ζηλεμένο μου να πα’ να τη φιλήσω, φέγγεις φιγγάρι μ’, φέγγεις να πα’ να τη φιλήσω, λαμπρό μου φιγγαρά(κι). Μα ’γώ ’μαν ξένος κι ατζαμής, τη στράτα δεν την ξέρω. Μα παίρνω το στρατί-στρατί, τ’ ωρηό το μονοπάτι το μονοπάτι μ’ έβγαλε στης αγαπώς την πόρτα. [Βρίσκω τις [...]
Με μήνυσε μια αρχόντισσα, γαλανή γαλαζιανή, με μήνυσε μια αρχόντισσα, κόρη Καλαματιανή, να πάω να δειπνήσω, μαύρα μάτια να φιλήσω. Μι στρώνει στρώσις δώδεκα κι ένα χρυσό παπλώμα, πέφτ’ αγκαλιάζω κούτσουρο, Θε μου, ξημέρωσέ με. Με κάλεσε και μια φτωχή να πάω να δειπνήσω. Μι στρώνει μια παλιόψαθα κι ένα [...]
Μες στου Μαγιού τση μυρωδιές, τα κόκκινα κεράσια, για δέστε πώς χορεύουνε τση Κρήτης τα κοράσια. Μαυροματού, μαυροφρυδού, μαύρα είναι τα μαλλιά σου, μαύρα είν’ τα χιόνια στα βουνά μπροστά στην ομορφιά σου. Άγγελος είσαι, μάτια μου, κι αγγελικά χορεύεις. Αγγελικά πατείς στη γη κι όλους τους νιους μαραίνεις.
Μέσ’ στης Πόλης τ’ αργαστήρια, μέσα στα σαράφικα, σ’ έχουνε ζωγραφισμένη, σ’ είδα και σ’ αγάπησα. Σαν τη μαρμαροκολόνα στέκεις μέσ’ στην εκκλησιά και σε βλέπουν οι παπάδες και πετάνε τα χαρτιά. Απεφάσισα να γίνω στην Αγια-Σοφιά κουμπές, να ’ρχονται να προσκυνάνε Τουρκοπούλες και Ρωμιές. Απεφάσισα, πουλί μου, απεφάσισε κι [...]
Μέσα σ’ ώριο περιβόλι, δάφνη και μυρτιά μαλώνει· κι η μυρτιά, βρ’ αμάν-αμάν, κι η μυρτιά ’λεγε της δάφνης... Κι η μυρτιά ’λεγε της δάφνης: «Συ μου πήρες το κλωνάρι». [«Όχι, μα τον Αϊ-Γιάννη, δε σου πήρα γω κλωνάρι.] Κι αν σου πήρα γω κλωνάρι, να με πάρει το ποτάμι. Να [...]
Μια γαλά-, σεβντίμ αμάν αμάν, μια γαλάζια περιστέρα αχ, μια γαλάζια περιστέρα αχ, πέταξι και πάει ’σια πέρα. Το ιβουνό βουνό πιτούσι και το ταίρι της ζητούσι. Ταίρι μου, ξενιτεμένο, πες μου πώς να περιμένω.
Μια πέρτικα καυχήστηκε σ’ Ανατολή και Δύση πως δεν ευρέ- πως δεν ευρέθη κυνηγός, πως δεν ευρέθη κυνηγός για να την κυνηγήσει. Κι ο κυνηγός σαν τ’ άκουσε πολύ του κακοφάνη. Στήνει τα βρόχια στα βουνά, τις ξόβεργες στους κάμπους, τα δίχτυα τα μεταξωτά σε μια καθάρια βρύση. Πάει η [...]
Μωρέ καλή μου λεμονιά και πού να σε φυτέψω, να σε φυτέψω στο βουνό, φοβούμαι μη παγώσεις να σε φυτέψω στην αυλή, φοβούμαι μη σε κλέψουν. Θα σε φυτέψω στην καρδιά εχθροί σου να ζηλέψουν.
Nα ’χα νεράντζι να ’ριχνα στο πέρα παραθύρι, να τσάκιζα το μαστραπά πόχει το μόσχο μέσα. Τραγούδι της αγάπης με τον Ζαχαρία Καρούνη. Ηχογράφηση του 2005.
Νύχτα νύχτα ήταν που φιλιόμαστε, νύχτα και ποιoς μας είδε μας εί- καλέ, μας είδε τ’ ά- τ’ άστρι και τ’ άστρι και η αυγή. Μας είδε τ’ άστρι και η αυγή, τ’ άστρι και το φεγγάρι τ’ άστρι περιχαμπήλωσε και το ’πε της θαλάσσης θάλασσα το ’πε του κουπιού [...]
«Ξένος ήμαν κι ήρθα τώρα από μέσα απ’ τη Φραγκιά, σου ’φερα καινούργια γρόσια και διαμάντια και φλουριά». «Τι τα θέλω εγώ τα γρόσια, τι τα θέλω τα φλουριά, ’χω καρδιά μου κλειδωμένη με σαράντα δυο κλειδιά; Δεν ανοίγει με παράδες, δεν ανοίγει με φλουριά· μόν’ ανοίγει με λεβέντες και [...]
Λιβισιανή πατινάδα ⬥ Ξύπνα μαυροματούσα μου κι ήρτα στη γειτονιά σου, χρυσά μπλεξούδια σ’ έφερα να μπλέξεις τα μαλλιά σου. Τα μάτια σου τα μαύρα κι ο άσπρος σου λαιμός, αυτά ’νι που μι κάνουν κι γένουμου λουλός. Μαυροματού της γειτονιάς βάλτου καλά στο νου σου, ιγώ για σένα έρχομου, [...]
Σύρε γκιζέ-, μωρ’ Αριστείδη μου, σύρε γκιζέ- γκιζέρνα τον ντουνιά και τον απάνω κόσμο, βρ’ Αριστείδη μου, και τον απάνω κόσμο, τζοβαΐρι μου. Κι αν εύρεις άλλη σαν και με, τότε παράτησέ με. [Σύρε και νά ’ρθεις γρήγορα, μην κάνεις έναν χρόνο, για θά ’ρθεις πίσω και θα βρεις μνήμα [...]
Σταυραετός συχνοπερνά ’πού τα σκινομματούρια π’ αποσκαλίτζ’ η πέρδικα και χωματοκυλιέται λυπητερά τής τραουεί και θλιερά σφυρίζει. – Ξύπνησε, ρουσιοπέρδικα και γλυκοσυνογιά μου κι απού τα σύναθά ’ρκομαι ν’ ακούσεις τη λαλιά μου. – Ξυπνή ’μια γιω κι ακούω σου που κηλαείς για μένα και τη λαλιά σ’ απογροικώ και [...]
Όλα μου τα παράτησα και τη μερακλοσύνη, και περπατώ σιγά σιγά με την ταπεινοσύνη. Εσύ με βασανίζεις, μα τι μπορώ να πω, όλα τα υποφέρω, γιατί σε αγαπώ. Αναστενάζω και πονώ και κλαίω και λυπούμαι, του κόσμου τα πουλιά θωρώ και το δικό μου πού ’ναι. Στον Άγιο Κωσταντίνο νερό [...]
Όλα τα πουλάκια, κι αμάν-αμάν, όλα τα πουλάκια ζυγά-ζυγά, όλα τα πουλάκια ζυγά-ζυγά, τα χελιδονάκια ζευγαρωτά. Το ’ρημο τ’ αηδόνι το μοναχό περπατεί στους κάμπους με τον αϊτό. Περπατεί και λέει και κελαηδεί. – Βρε Μεσολογγίτη πραματευτή, πού τηνε διαλέχτεις αυτήν τη νιά, την ξανθομαλλούσα, την Πατρινιά; – Απ’ την Πόλη [...]
«Όνειρο το ’δα, λυγερή, να μου το ξεδυλιάνεις: απόψε χώρες όριζα και πράσα επρασολόγου, και λευκοκάρυα ετσάκιζα, μικρό μου, στην ποδιά σου». «Δεν το θωρείς, βαριόμοιρε, μόνος και μοναχός σου; Οι χώρες είναι χωρισμοί, τα πράσα είναι πίκρες· τα λευκοκάρυα οι μπαλωθιές — ξεχωρισμοί για πάντα».
Ήθελα να ’χα δυο καρδιές — τη μια να σ’ τη χαρίσω, την άλλη να την έχω εγώ να μη σε λησμονήσω. Και τ’ αστεράκια τ’ ουρανού, τα λαμπροφορεμένα, θα μαυροφορεθούν κι αυτά αν δε σε πάρω εσένα. Καρδιά μου, βάστα υπομονή, όπως βαστάει το χώμα, που το πατούν και [...]
Όταν ζυγώνω στο χωριό πόσο καλά μου ’ρχέται για μια κοπέλα π' αγαπώ και κείνη δε το ξέρει. Πο ’χει μηλιά στην πόρτα της και κλήμα στην αυλή της. Καλώς τα τα μπιρμπίλια μας που ’ρθαν στη γειτονιά μας.
Πάλι ν-εβγήκαν στον χορό τέσσερα μαύρα μάτια που σαϊτεύουν τις καρδιές, τις κάνουνε κομμάτια. Ένα τραγούδι θα σου πω, πουλί μου, να σ’ αρέσει, πόχεις αγγελικό κορμί και δαχτυλίδι μέση. Όμορφα που ταιριάξατε τα δυο σας ένα μπόι, σαν τα κυπαρισσόμηλα πού ’ναι στο περιβόλι. Βγάλε το γελεκάκι σου και [...]
