Ακούς τους μύλους πώς βροντούν και τα νερά πώς β(ο)άζουν εμείς τα δυο αγαπιόμαστε κι ο κόσμος ας φωνάζουν. Έρχομαι τον τοίχο, τοίχο δεν μπορώ να σου ’πιτύχω. Τι έχεις καναράκι μου, τα μάτια σου κλαμένα μήπως σου μάλωσε κανείς και σου ’πε για τ’ εμένα; Έρχομαι τη μάντρα, μάντρα [...]
Αρχίνα γλώσσα μου γλυκειά κι αχείλι μου μελέτα και συ καημένη μου καρδιά όσα κι αν ξέρεις πέσ’ τα. Τραγούδια και παινέματα ξέρω κι εγώ καμπόσα, μα δε μ’ αφήνει να τα πω η ταπεινή μου γλώσσα. Τα πόδια το κορμί βαστούν κι η κεφαλή τη γνώση κι η γλώσσα [...]
Tης τριανταφυλλιάς τα φύλλα θα τα κάνω φορεσιά, να τα βάλω να περάσω, να σου κάψω την καρδιά. Σένα τα λέγω κι άκου τα, πάρε χαρτί και γράψε τα. Aπεφάσισα πουλί μου, απεφάσισε και συ, δυο καρδιές να γίνουν ένα, ένα σώμα μια ψυχή. Σένα τα δίνω τα φλουριά, μαύρα [...]
Άνοιξε, Λενιώ, την πόρτα να σου πω δυο τρία λόγια. Θα μας δούνε οι γειτόνοι μάνα μου θα με μαλώνει. Μη φοβάσαι, μη σε νοιάζει κι η μαμά σου ας φωνάζει.
Αντά ’μαν παλικάρι δώδεκα χρονώ στα σίδερα πατούσα κι έβγαζα νερό, στα μάρμαρα πατούσα και κουρνιάχτιζαν1. Γιανίτσαρο μι πήραν πέρα στη Φραγκιά2 να μάθω το δοξάρι3 και τον πόλεμο. Kι ούδε δοξάρι ’μάθα κι ούδε πόλεμο μόν’ ’μαθα την αγάπη την παντέρημη. 1 Κουρνιαχτίζω: σηκώνω, δημιουργώ σκόνη. 2 Στη λαϊκή [...]
Aπ’ τα κάγκελα θα πέσω, πέφτω για να σκοτωθώ κι η αγάπη μου φωνάζει, πιάστε τον για το Θεό. Eίσαι άσπρη σαν το χιόνι, κόκκινη σαν τη φωτιά, σαν τα μάρμαρα της Πόλης που ’ναι στην Aγια-Σοφιά.
’Κεί απάνω στη, κι αμάν-αμάν-αμάν ’κεί απάνω στην τριανταφυλλιά ’κεί απάνω στην τριανταφυλλιά έφτιασε η πέρδικα φωλιά. Κι αναταράχτ’ η πέρδικα και πέσαν τα τριαντάφυλλα. Το μάθανε οι γειτόνισσες της Πάτρας οι αρχόντισσες. Παίρνουν τα καλαθάκια τους και πάνε να τα μάσουνε στεφάνια να τα φτιάσουνε.
Από τα γλυκά σου μάτια τρέχει αθάνατο νερό, σεβντίμ1 αμάν και σου γύρεψα λιγάκι και δε μου ’δωσες να πιω. Ολμάζ2 πιπίνι3 μου, ολμάζ να με πεθάνεις πολεμάς. Είπα σου μη με πειράζεις κι άσε με στο χάλι μου, σεβντίμ, αμάν και το νου μου τον επήρες από το κεφάλι μου. Έλα να πάμ’ εκεί [...]
Aπό τα γλυκά σου μάτια τρέχει αθάνατο νερό και σου γύρεψα λιγάκι και δε μου ’δωσες να πιω. Όποιος θέλει ν’ αγαπήσει πρέπει να ‘χει υπομονή να του βάζουν το μαχαίρι και να λέει δεν πονεί. Mες σ’ ένα βαθύ λαγκάδι, σ’ έναν άσπαρτο κοπιό, ’κει θα πα να κατοικήσω [...]
Από τα μπεντένια1 πέφτω, πέφτω για να σκοτωθώ κι η αγάπη μου φωνάζει «πιάστε τον, για το Θεό!» Δε σ’ είδα σήμερα και χτες, βαριά βαρούν οι μακαβιές2. Τι με ωφελεί κι αν ζήσω και δε ζήσουμε μαζί, δυο καρδιές να γίνουν ένα, ένα σώμα, μια ψυχή. Δε σ’ είδα [...]
Αποφάσισα να γίνω στην Αγια-Σοφιά κουπές1, αμάν, γιαρ2, αμάν να ’ρχονται να προσκυνούνε Τουρκοπούλες και Ρωμιές, αμάν, γιαρ, αμάν. Άσπρη μου, παχιά Σουλτάνα την καρδιά μου ράγισες, και το νου μου τον(ε) πήρες και τον(ε) παλάβωσες. 1κουπές: τρούλος 2γιαρ: αγαπημένη (από το τουρκικό yâr)
Aπόψε δεν επλάγιασα, πέρδικα, μωρέ πέρδικα, πέρδικα, η πέρδικα μου, και πάλι δε νυστάζω, γιατ’ εκουβέντιασα πολύ με μια γειτόνισσα μου, που ‘χε τ’ αχείλι κόκκινο, με το βερτζί βαμμένο κι έσκυψα και τη φίλησα κι έβαψε το δικό μου.
Απόψε θε να τραγουδώ με τους τραγουδιστάδες, πάπια του γιαλού με τους τραγουδιστάδες, μην αγαπάς αλλού με τα λιβισιανά παιδιά που ’ναι ξεφαντωτάδες, πάπια, χήνα μου που ’ναι ξεφαντωτάδες, να ’χεις το κρίμα μου. Απόψε θε να τραγουδώ ώσπου να ξημερώσει, άστρο της αυγής ώσπου να ξημερώσει, γιατί άργησες να βγεις κι ώσπου [...]
Απόψιν απόψι τα μεσάνυχτα Σηκώθηκα να γράψω –τρυγονάκι μου Και κοντυ- και κοντυλιά δεν έριξα Κι αρχίνησα να κλάψω –το πουλάκι μου Σηλυβρια- Σηλυβριανή μου Παναγιά Στο μπόγι σου λαμπάδα –τρυγονάκι μου Να φέρεις, να φέρεις την αγάπη μου Αυτήν την εβδομάδα –τρυγονάκι μου
Aραμπάς περνά, σκόνη γίνεται, σήκω το φουστανάκι σου να μη σκονίζεται. Aραμπάς περνά, αραμπατζής κουτσός, στη μπάντα κοριτσάκια να μη σας πάρ’ ομπρός. Aραμπάς περνά με τα φρόκαλα1, εβγάτε Φασουλιώτισσες2 με τα τσόκαρα. Δε σου το ’πα μια μες στο Kασαμπά2 δε σου το ’πα δυο μες στο Kορδελιό2 δε [...]
Για μιαν Αρχαγγελίτισσα στον Αίθωνα ξενύχτισα. Γιαλό να πας, γιαλό να ρθεις, τα λόγια μου να θυμηθείς. Για μιαν Αρχαγελίτισσα τα ρούχα μου επούλησα. Γιαλό, γιαλό πηγαίναμε κι όλο για σένα λέγαμε.
Άρχισε, γλώσσα μ’ άρχισε τραγούδια ν’ αραδιάζεις και την καλή παρέα μας να την διασκεδάζεις. Έλα να σε φιλήσω και γρήγορα να πας να μη σε δουν στη στράτα και πουν πως μ’ αγαπάς. Tο κάστρον της Aστροπαλιάς* έχει κλειδιά κλειδώνει έχει κορίτσια έμορφα μα δεν τα φανερώνει. Έλα να [...]
Aς πα να δουν, ας πα να δουν τα μά- τα μάτια μου ας πα να δουν τα μά- τα μάτια μου πώς τα περνά η αγά- η αγάπη μου, μήν’ ηύρ’ αλλού κι αγάπησε και μένα μ’ απαράτησε. Ποιος τό ειπε, βρε μελαχρινό, ποιος τό ειπε πως δε σ’ αγαπώ. Κι αν [...]
Ας πα να ιδούν τα μάτια μου πώς τα περνά η αγάπη μου μην’ ηύρ’ αλλού κι αγάπησε και μένα μ’ απαράτησε. Ποιος το ‘πε, βρε μελαχρινό ποιος το ‘πε πως δε σ’ αγαπώ. Κι αν το ‘π’ ο ήλιος να μη βγει τ’ άστρι να μην ξημερωθεί.
Άσπρη λαμπάδα καίγεται στους κάμπους και δε λειώνει έτσ’ αγαπά κι ο νιος τη νια και δε το φανερώνει. Έτσι σ’ αγάπησα και γω λαμπάδα μου γραμμένη και σ’ έχω πάντα στην καρδιά μικρή μου χαϊδεμένη. Είσαι μικρή και όμορφη σαν ήλιος, σα φεγγάρι παρακαλάω το Θεό να γίνουμε ζευγάρι.
ν-Άσπρο πουλά- ν άσπρο πουλά- ν-άσπρο πουλάκι, ρούσα μ’, κάθεται ν-άσπρο πουλάκι κάθεται σε πράσινο κλαδάκι ν-άσπρο πουλάκι κάθεται σε πράσινο κλαδά- Κι τα φτιρούδια του τσιμπά κι την αγάπη λέει: Αγάπη μου καλουκαιρ’νή να σ’ είχα του χειμώνα του καλουκαίρι για δρουσιά κι του χειμών’ για ζέστα.
Λαζαρίτικο τραγούδι ⬥ Άσπρο τραντά- τραντάφυλλο φορώ ν-άσπρο τραντάφυλλο φορώ βολιούμι να το βάψω βολιούμι να το βάψ’ κι αν τ’ απιτύχω ρούσα μ’ στις μπογιές κι αν τ’ απιτύχω στις μπογιές πολλές καρδιές θα κάψω. Θα κάψω νιες, θα κάψω γριές, θα κάψω παλικάρια πολλές καρδιές θα κάψ’. Θα [...]
