Ζαχαρίας Καρούνης

Γεννήθηκε το 1977 στα Πάκια Λακωνίας. Σπούδασε στη Θεολογική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, όπου ολοκλήρωσε μεταπτυχιακές σπουδές στον τομέα της Λειτουργικής με ειδίκευση στην Υμνολογία με άριστα. Σπούδασε βυζαντινή μουσική και θεωρητικά της ευρωπαϊκής μουσικής στο Ωδείο Αθηνών, με υποτροφία, λαμβάνοντας πτυχίο Βυζαντινής Μουσικής με άριστα παμψηφεί. Στην ίδια σχολή παρακολούθησε μαθήματα κλασικού τραγουδιού.

Ως τραγουδιστής εμφανίστηκε σε θεατρικές παραγωγές του Εθνικού Θεάτρου και συνεργάστηκε με σημαντικούς καλλιτέχνες και μουσικά σύνολα, μεταξύ των οποίων η Ορχήστρα των Χρωμάτων. Τραγούδησε με διάφορους καλλιτέχνες και έλαβε μέρος σε συναυλίες και μουσικές παραστάσεις στην Αθήνα και σε όλη την Ελλάδα. Ασχολήθηκε συστηματικά με την καταγραφή και ερμηνεία τραγουδιών της Ανατολής (Μικρά Ασία, Καππαδοκία, Πόντος, Τουρκία). Είχε μακροχρόνια και στενή συνεργασία με τη Δόμνα Σαμίου, συμμετέχοντας σε έρευνα, ηχογραφήσεις και μουσικές εκδηλώσεις μέχρι τον θάνατό της.

Σημαντική θέση στο έργο του κατέχουν επίσης οι συνεργασίες του με τον Σταύρο Ξαρχάκο, με τον οποίο συμμετείχε σε πλήθος παραστάσεων και συναυλιών στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, καθώς και η συνεργασία του με τον Χρήστο Λεοντή. Τα τελευταία χρόνια έχει επικεντρωθεί στη σχέση μουσικής και θεάτρου, αναλαμβάνοντας ρόλους ερμηνευτή σε μεγάλες θεατρικές παραγωγές, καθώς και καλλιτεχνική επιμέλεια και σκηνοθεσία μουσικών έργων. Έχει επιμεληθεί μεγάλες παραγωγές για την Ιερά Μητρόπολη Νέας Ιωνίας, Φιλαδελφείας, Ηρακλείου και Χαλκηδόνος, παρουσιάζοντας μουσικά αφιερώματα σε σημαντικούς χώρους όπως το Μέγαρο Μουσικής Αθηνών και το Ωδείο Ηρώδου Αττικού.

Έχει στο ενεργητικό του πέντε προσωπικούς δίσκους και πολυάριθμες συμμετοχές σε δισκογραφικές παραγωγές.


Πηγή: Ζαχαρίας Καρούνης (2025)

Τραγούδια

Δίσκοι

Βιντεοσκοπημένη η παράσταση που δόθηκε στο Ηρώδειο, το 2005. Παρουσιάζονται θεατροποιημένα τραγούδια και δρώμενα που σχετίζονται με τον αγροτικό κύκλο.
Η αφήγηση ωραίων, θαυμαστών και ηρωικών πράξεων του παρελθόντος ήταν πάντα και για όλους τους λαούς το νήμα που οδηγούσε και ύφαινε το μέλλον. Αυστηρά και δωρικά, σαν τους ήρωες που περιγράφουν.
Μια συλλογή που απευθύνεται στα παιδιά αλλά αποτελεί και βοήθημα σε όσους θέλουν να τους προσφέρουν ερεθίσματα από έναν κόσμο που χάνεται.
Τραγούδια σπάνια και πολύτιμα, τραγουδισμένα παραμύθια με στοιχεία από αρχαίους μύθους. Μέσα από αυτά ο λαός μπόρεσε να ενώσει το πραγματικό με το υπερφυσικό και να αφηγηθεί ιστορίες, συνήθως τραγικές, που ίσως κάποτε συνέβησαν ή θα μπορούσαν να συμβούν.
Μικρασιάτικα τραγούδια με τη Δόμνα Σαμίου. Είκοσι ένα τραγούδια και σκοποί από τη συναυλία-αφιέρωμα στη μούσα του ιστορικού χώρου της Ελληνικής Ανατολής που έγινε στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, στις 8/3/2005. Παραδοσιακά τραγούδια από τα δυτικά παράλια της Μικράς Ασίας, την Προποντίδα, την Κωνσταντινούπολη, τον Πόντο και την Καππαδοκία.
Η λαϊκή φυσιολατρία των δημοτικών τραγουδιών δεν έχει σχέση με καμιά ρομαντική νοσταλγία: αποτελεί απαύγασμα της ίδιας της ζωής και της καθημερινής εμπειρίας, για αυτό και μπορεί να εκφράζεται με τόσο ποιητικό τρόπο.
Ανέκδοτη συλλογή με τριάντα τέσσερα παραδοσιακά τραγούδια και σκοπούς για τη «χαρά», τη νύφη, τον γαμπρό, τους κουμπάρους και όλους τους καλεσμένους.
Τριάντα τραγούδια με κεντρικό άξονα τον Διγενή αφηγούνται ιστορίες ηρώων, γενναίων και ακατανίκητων πολεμιστών, αρχόντων ή στρατιωτών, εμπνευσμένες από τις λαϊκές προφορικές παραδόσεις.

Συναυλίες

Τραγούδια και δρώμενα ακολουθώντας την πορεία του κύκλου του χρόνου. Με αρχή το φθινόπωρο, που σηματοδοτεί την έναρξη του εργατικού αλλά και του εκκλησιαστικού χρόνου, αναπαράσταση του τρύγου, δρώμενα του Δωδεκαημέρου, ανοιξιάτικες γιορτές, έθιμα του Aϊ-Γιάννη του Κλήδονα και πανηγυρικές θερινές εκδηλώσεις.
Αφιέρωμα στη μούσα του ιστορικού χώρου της Ελληνικής Ανατολής. Παραδοσιακά τραγούδια από τα δυτικά παράλια της Μικράς Ασίας, την Προποντίδα, την Κωνσταντινούπολη, τον Πόντο και την Καππαδοκία και δυο βυζαντινοί ύμνοι από τη μουσική παράδοση της ορθόδοξης Εκκλησίας. Μουσική ποικιλία που δεν είναι άθροισμα ετερογενών ιδιωμάτων, αλλά αντιθέτως παρουσιάζει κοινά […]