Κώστας Μερετάκης

Γεννήθηκε το 1979 στην Αθήνα και ασχολήθηκε από μικρή ηλικία με τα παραδοσιακά κρουστά. Σπούδασε θεωρητικά ευρωπαϊκής μουσικής και ηλεκτρικό όργανο με καθηγητές τους Ευστάθιο Χριστέλη και Ιωάννη Καστρινό. Απόφοιτος του Μουσικού Γυμνασίου-Λυκείου Παλλήνης, όπου μαθήτευσε στα παραδοσιακά κρουστά υπό τον Βαγγέλη Καρίπη. Παρακολούθησε επίσης σεμινάρια κρουστών με τον Zohar Fresco στο Μουσικό Εργαστήρι «Λαβύρινθος» του Ross Daly.

Συμμετείχε σε συναυλίες στην Ελλάδα και το εξωτερικό, σε δισκογραφικές παραγωγές, καθώς και σε τηλεοπτικές και ραδιοφωνικές εκπομπές. Συνεργάστηκε με τραγουδιστές τόσο της παραδοσιακής μουσικής όσο και του έντεχνου λαϊκού χώρου.

Το 1998 δίδαξε για πρώτη φορά παραδοσιακά κρουστά στο Δημοτικό Ωδείο Πατρών και στο Μουσείο Ελληνικών Λαϊκών Μουσικών Οργάνων Φοίβου Ανωγειανάκη. Στη συνέχεια δίδαξε στο Μουσικό Γυμνάσιο-Λύκειο Παλλήνης, στο Δημοτικό Ωδείο Ασπροπύργου, και στη Μουσική Σχολή «Εύξεινος Πόντος».

Μέλος της Ορχήστρας «Εστουδιαντίνα», της Ορχήστρας Παραδοσιακής Μουσικής του Δήμου Ασπροπύργου, των μουσικών σχημάτων «Ελεύθερο Απομονωμένο» και «Balkart» και ιδρυτικό μέλος του μουσικού συγκροτήματος «Takim».


Πηγή: Κώστας Μερετάκης

Τραγούδια

Δίσκοι

Η αφήγηση ωραίων, θαυμαστών και ηρωικών πράξεων του παρελθόντος ήταν πάντα και για όλους τους λαούς το νήμα που οδηγούσε και ύφαινε το μέλλον. Αυστηρά και δωρικά, σαν τους ήρωες που περιγράφουν.
Τραγούδια αργά και ήσυχα, μελωδικά και λυπημένα που μιλάνε για τους καημούς της αγάπης, του χωρισμού και της ξενιτιάς.
Σίτος, οίνος, έλαιον. Ο ἐξανατέλλων χόρτον τοῖς κτήνεσι καὶ χλόην τῇ δουλείᾳ τῶν ἀνθρώπων τοῦ ἐξαγαγεῖν ἄρτον ἐκ τῆς γῆς· καὶ οἶνος εὐφραίνει καρδίαν ἀνθρώπου τοῦ ἱλαρῦναι πρόσωπον ἐν ἐλαίῳ, καὶ ἄρτος καρδίαν ἀνθρώπου στηρίζει (Ψαλμός 104, στ. 15)
Η λαϊκή φυσιολατρία των δημοτικών τραγουδιών δεν έχει σχέση με καμιά ρομαντική νοσταλγία: αποτελεί απαύγασμα της ίδιας της ζωής και της καθημερινής εμπειρίας, για αυτό και μπορεί να εκφράζεται με τόσο ποιητικό τρόπο.
Ανέκδοτη συλλογή με τριάντα τέσσερα παραδοσιακά τραγούδια και σκοπούς για τη «χαρά», τη νύφη, τον γαμπρό, τους κουμπάρους και όλους τους καλεσμένους.