Αντώνης Απέργης

Συνθέτης και στιχουργός, γεννήθηκε το 1963 στη Νίκαια του Πειραιά. Σπούδασε κιθάρα στο Εθνικό Ωδείο και στη συνέχεια ασχολήθηκε με πλήθος οργάνων —φλάουτο με ράμφος, ούτι, κοντραμπάσο, κανονάκι και νέυ—, εστιάζοντας αργότερα στις άταστες κιθάρες.

Παράλληλα με τη δραστηριότητά του ως εκτελεστής, διακρίθηκε ως συνθέτης και ενορχηστρωτής. Από νεαρή ηλικία έκανε μεταγραφές προκλασικής μουσικής και συνέθετε για κουκλοθέατρο, ενώ αργότερα ενορχήστρωνε έργα για μεγαλύτερα σύνολα. Συνεργάστηκε με σημαντικούς τραγουδιστές και μουσικούς από τον χώρο της ελληνικής λαϊκής και λόγιας μουσικής, καθώς και με καλλιτέχνες από άλλες μουσικές παραδόσεις, όπως Άραβες και Κεντροασιάτες μουσικούς, αλλά και διεθνή σύνολα.

Ηχογράφησε αρκετούς προσωπικούς δίσκους με δικές του συνθέσεις και εμφανίστηκε ως σολίστας στο ούτι σε άλλες δισκογραφικές παραγωγές. Δίδαξε ηλεκτρική κιθάρα και παραδοσιακή μουσική σε ωδεία και εκπαιδευτικά ιδρύματα, ενώ με την μπάντα του έχει πραγματοποιήσει περιοδείες στην Ελλάδα και στο εξωτερικό.


Πηγή: Στέγη Ιδρύματος Ωνάση (τελευταία πρόσβαση 2025)

Τραγούδια

Δίσκοι

Τραγούδια σπάνια και πολύτιμα, τραγουδισμένα παραμύθια με στοιχεία από αρχαίους μύθους. Μέσα από αυτά ο λαός μπόρεσε να ενώσει το πραγματικό με το υπερφυσικό και να αφηγηθεί ιστορίες, συνήθως τραγικές, που ίσως κάποτε συνέβησαν ή θα μπορούσαν να συμβούν.
Δεκαέξι διαχρονικά τραγούδια που ιστορούν όλες τις φάσεις του «δράματος» του ξενιτεμού. Τα δημοτικά τραγούδια της ξενιτιάς είναι μια από τις πλέον ενδιαφέρουσες κατηγορίες της νεοελληνικής λαϊκής ποίησης, γιατί -πέρα από το φιλολογικό τους ενδιαφέρον- αποτελούν πηγή μελέτης για τον τρόπο που τοποθετείται η συλλογική γνώση και μνήμη μπροστά στο  […]
Δεκαεννιά τραγούδια που ιστορούν όλες τις φάσεις του «δράματος» του ξενιτεμού: η αναχώρηση του ξενιτεμένου, η ζωή στην ξενιτιά, η ζωή της οικογένειας που έμεινε πίσω, ο θάνατος στην ξενιτιά, η επιστροφή.