00:00
Τώρα τα πουλιά, τώρα τα χελιδόνια,
τώρα οι πέ- μωρέ, τώρα οι πέρδικες,
τώρα οι πέρδικες συχνολαλούν και λένε.
«Ξύπνα αφέ- μωρέ, ξύπνα αφέντη μου.
Ξύπνα αφέντη μου, ξύπνα καλέ μ’ αφέντη,
ξύπνα αγκάλιασε κορμί κυπαρισσένιο
κι άσπρονε λαιμό, βυζάκια σα λεμόνια,
σαν το κρύο νερό πο’ ’ρχέτ’ από τα χιόνια».
«Άσ’ με, λυγερή, λίγον ύπνο να πάρω
γιατί αφέντης μου στη βάρδια με ’χει απόψε,
για να σκοτωθώ ή σκλάβο να με πάρουν.
Μα ’δωσ’ ο Θεός κι η Παναγιά η Παρθένα
και ξεσπάθωσα το διμισκί σπαθί* μου,
χίλιους έκοψα, χίλιους σκλάβους επήρα
κι ένας μου ’φυγε κι εκείνος λαβωμένος,
[μα ’χε αϊτού φτερά, λαγού γληγοροσύνη.
Πήρα το στρατί, στρατί το μονοπάτι,
βρίσκω ’να δενδρί, ψηλό σαν κυπαρίσσι».
«Δέξε με δενδρί, δέξε με κυπαρίσσι».
«Πώς να σε δεχτώ, πώς να σε καρτερέσω;
Να η ρίζα μου και δέσε τ’ άλογο σου,
να οι κλώνοι μου, κρέμασε τ’ άρματα σου,
να ο ίσκιος μου, πέσε κι αποκοιμήσου
και σα σηκωθείς, το νοίκι να πλερώσεις,
τρία σταμνιά νερό στη ρίζα να μου ρίξεις».]
*διμισκί σπαθί: δαμασκηνό σπαθί
Λόγω του ιδιαίτερου θέματος του τραγουδιού, την ανάπαυση του πολεμιστή στην αγκαλιά της αγαπημένης του, και του έντονου συναισθήματος που προκαλεί αυτή η υπέροχη μελωδία, το τραγούδι αυτό κατέληξε να γίνει επιθαλάμιο (γαμήλιο) και σήμερα τραγουδιέται σήμερα μετά το γάμο πριν από την είσοδο στη νυφική παστάδα. Σημειώστε την εξαιρετική αυστηρότητα της ενορχήστρωσης και την επανάληψη της μελωδικής «φόρμουλας» μεταξύ κάθε στίχου. Άρης Φακίνος (1982)
Ηχογραφήθηκε σε στούντιο το 1982.
