00:00
Άιντες κι αμάν αμάν, το μάθατε τι έγινε,
το μάθατε τι έγινε στο γυάλινο πηγάδι;
Θεριό εφανερώθηκε τον κόσμο για να φάει.
Γυναίκας ρούχα φόρεσε, γυναίκας πασουμάκι,
γυναίκα πάει και κάθεται στο γυάλινο πηγάδι.
Ξεπλέκει τα σγουρά μαλλιά και κάθεται και κλαίει
κι ο γιος του ρήγα πέρασε και τηνε χαιρετάει.
-Τι έχεις κόρη μου και κλαις και βαριαναστενάζεις;
-Η αρρεβώνα μου ’πεσε στο γυάλινο πηγάδι
κι όποιος θα πέσει να τη βρει γυναίκα θα με πάρει.
© Μουσείο Μπενάκη
Ο γιος του ρήγα κατεβαίνει στο πηγάδι, στη σκοτεινή αγκαλιά της μαύρης γης. Βρίσκει φίδια και οχιές, ανθρώπινα κουφάρια. Ζητά απ’ την κόρη να τον τραβήξει πάνω στο φως, η κόρη-στοιχειό αρνιέται. Τον έχει ξεγελάσει όπως και άλλους πολλούς.
Η παμπάλαια αυτή παραλογή είναι ένα ποιητικό παραμύθι με πολλά αρχετυπικά σύμβολα: τη δαιμονική καταστροφική γυναίκα-λάμια, την ταυτισμένη με τη γη γυναίκα που καταβροχθίζει και λιώνει τους ανθρώπους, τον έφηβο-ήρωα που πρέπει μέσα από επικίνδυνους άθλους να κατακτήσει τον ανδρισμό του. Μιράντα Τερζοπούλου (2007)
Ηχογραφήθηκε σε στούντιο, στις 05/12/2005
