00:00
Στον ουρανό χορεύγουνε, στον Άδη γάμο κάνουν
και μπέψαν και καλιούσανε ούλους τους πρικαμένους.
Xριστέ, να με καλιούσανε κι εμέ τον πρικαμένο
να κάμω πράσινα κεριά κι αλεξινές* λαμπάδες
να τσ’ άφτα, να τον γύριζα τον Άδη γύρου γύρου
να ιδώ τσι νιούς πώς κείτουνται, τσ’ άγουρους πώς κοιμούνται
να ιδώ και τα μωρά παιδιά πώς κάνου δίχως μάνα
αν κλαιν τη νύχτα για βυζί και την αυγή για γάλα
και τ’ αποδιαφωτίσματα για την καημένη μάνα.
* αλεξινές ή αλεξιμνιές: αλεξανδρινές, δηλαδή από την Αλεξάνδρεια, ενδεχομένως ως πολύτιμες (Γεωργουδάκης, Ε. 2020 ‘Κάστρα και Διγενής’ σελ. 155 σε Ε. Κονδύλη, (επιμ.) Ελληνικά και Αραβικά κατά τους Μέσους Χρόνους. Προβολές και Αντανακλάσεις. Επιστημονική Ημερίδα 9-6-2016, Αθήνα, ΕΚΠΑ).
Συμποσιακό τραγούδι που λέγεται στα ριζά των Λευκών Ορέων, αλλά και σ’ ολόκληρη τη Δυτική Κρήτη, χωρίς οργανική συνοδεία. Τα τραγούδια της κατηγορίας αυτής, γνωστά σαν ριζίτικα αντιστοιχούν στα στεριανά κλέφτικα τραγούδια της τάβλας. Διακρίνονται για τον ηρωϊκό τους τόνο και το επιβλητικό τους μεγαλείο. Μάρκος Φ. Δραγούμης (1976)
Ηχογραφήθηκε σε στούντιο, στις 06/11/1975.
Τραγούδι
