00:00
Eσείς, μωρέ, παιδιά κλεφτόπουλα,
παιδιά της Σαμαρίνας, μωρέ, παιδιά καημένα,
παιδιά της Σαμαρίνας, κι ας είστε λερωμένα.
Κι αν πάτε απάνω στα βουνά κατά τη Σαμαρίνα,
[ντουφέκια να μη ρίξετε, τραγούδια να μην πείτε],
κι αν σας ρωτήσει η μάνα μου κι η δόλια η αδερφή μου,
μην πείτε πως σκοτώθηκα, πως είμαι σκοτωμένος,
[μόν’ πείτε πως παντρεύτηκα, πως είμαι παντρεμένος,
πήρα την πλάκα πεθερά, τη μαύρη γης γυναίκα].
Ελληνόφωνο τραγούδι που αναφέρεται μάλλον στους Αρωμούνους / Βλάχους της Βόρειας Πίνδου.
Η Σαμαρίνα είναι ορεινό κτηνοτροφικό χωριό του νομού Γρεβενών, απ’ τα ψηλότερα των Βαλκανίων, που ήκμασε κατά τα τέλη του 19ου αιώνα. Παρόλο που ο τόπος καταγωγής του ήρωα ποικίλει στις διάφορες παραλλαγές, η λαϊκή παράδοση συνέδεσε το τραγούδι με τους Σαμαριναίους που, κατά τη διάρκεια της εθνικοαπελευθερωτικής επανάστασης του 1821, πολέμησαν στην πολιορκία του Μεσολογγίου και σκοτώθηκαν κατά την έξοδο (1826). Οι στίχοι εκφράζουν τη στερνή τους επιθυμία να μη μαθευτεί απ’ τους δικούς τους το θλιβερό νέο του θανάτου τους. Γι’ αυτό παλιότερα λεγόταν ως μοιρολόι ή αργό γαμήλιο και δε χορευόταν.
Το τραγούδι είχε μεγάλη διάδοση και έγινε πολύ αγαπητό. Μόνο από το 1927 ως το 1936, ηχογραφήθηκε έξι φορές σε Ελλάδα και ΗΠΑ. Δεν υπάρχει ελληνικό γλέντι που να μην ακουστεί και χορευτεί. Ο χορός είναι συρτός στα τρία, σε ρυθμό 4/4.
Μιράντα Τερζοπούλου (2018)
Ηχογραφήθηκε σε στούντιο, το 1979.
Δείτε το τραγούδι σε άλλη εκτέλεση με τη Δόμνα Σαμίου
