Πέρασα καλημέρισα

Φωνή απ’ το μνήμα
00:00

Στίχοι

Πέρασα καλημέρισα τέσσερα μαύρα μάτια,
τέσσερα χείλια, Δάφνη μ’, κόκκινα
τέσσερα χείλια κόκκινα κι δυο λιγνά κορμάκια,
πέρασα, Δάφνη μ’, κι τα ρώτησα,

πέρασα κι τα ρώτησα του δρόμου να μι δείξουν
κι κείνα δε μου μίλησαν κι κίνησα κι πάω.
Παίρνου του δρόμου του στρατί, τ’ άδειου του μονοπάτι,
του μονοπάτι μ’ έβγαλι σι μια παλιοκκλησίτσα.
Βρίσκου τα μνήματα πυκνά, πυκνά κι αραδιασμένα
κι ένα μνήμα παράμερα βογγάει κι αναστινάζει.
– Τι έχεις μνήμα μ’ κι βουγγάς κι βαριαναστινάζεις,
μην είν’ του χώμα σου βαρύ κι η πέτρα σου μιγάλη;
– Δεν είν’ του χώμα μου βαρύ κι η πέτρα μου μιγάλη,
εσύ ’σι που μι πάτησις πάνω στην κεφαλή μου.
Αν είσι νιος να χαίρισι κι αν είσι παλικάρι
κι αν είσι κάνας γέροντας να βγω κι να σι πάρω.
[Τι γαρ ιγώ δεν ήμαν νιος, δεν ήμαν παλικάρι,
τι γαρ ιγώ δε γύρισα νύχτα μι του φιγγάρι
κι τώρα πώς κατάντησα να ’μι βαθιά στου χώμα.]

Θέμα: Μνήμα, διατάραξη νεκρού, γηρατειά
Ταξινόμηση: Παραλογή, Φιλοσοφικό
Ρυθμός: 6σημος
Χορός: Ζωναράδικος
Διάρκεια: 04:23

Πληροφορίες καταγραφής

Ηχογραφήθηκε σε στούντιο, το 2006.

Το κατέγραψε ο Γιώργος Αμαραντίδης τη δεκαετία του 1970, κατά την παραμονή του ζεύγους Πιτσάνη στην Αθήνα για εμφανίσεις στο Θέατρο Δόρα Στράτου. Ο Θόδωρος και η Τραϊανή Πιτσάνη, κάτοικοι του χωριού Κίτρος Πιερίας, ήταν πρόσφυγες από την Μπάνα της Ανατολικής Ρωμυλίας. Ο Γιώργος Αμαραντίδης έδωσε την κασέτα της καταγραφής του στη Δόμνα Σαμίου για να την εντάξει στο αρχείο της.

Δισκογραφία

Δείτε επίσης