00:00
Ο σκλάβος αναστέναξεν και στάθην η φιργάδα:
– Σκλάβε μ’, πεινάς, σκλάβε μ’, διψάς, σκλάβε μ’, ρούχα γυρεύγεις;
– Ούτε πεινώ, ούτε διψώ, ούτε ρούχα γυρεύω.
Ήμουν εννιά μερνώ γαμπρός, δώδεκα χρόνω σκλάβος,
και τώρα την καλίτσα μου τη στεφανούται άλλος.
Φέρετε τ’ άσπρο τ’ άλογο με τη χρυσή τη σέλα.
Να καβαλ’κέψ’ ο Κωνσταντάς, να πάει να προφτάξει.
Όσο να πει «έχετε γεια», σεράντα μίλια παίρνει.
Όσο να πει «παν στο καλό», άλλα σεράντα παίρει.
Το ακριτικό αυτό τραγούδι, σύμφωνα με τον Σαραντίδη-Αρχέλαο, λεγόταν μεν στη Σινασό, αλλά προερχόταν μάλλον από την Κωνσταντινούπολη. Στην παραλλαγή αυτή, ο ήρωας είναι σκλάβος σε καράβι. Βλέπει στ’ όνειρό του ότι παντρεύουν τη γυναίκα του, αναστενάζει και στέκεται το καράβι. Το μαθαίνει ο καπετάνιος και τον απελευθερώνει. Τον βγάζουν στη στεριά, καίει μια τρίχα που είχε στην τσέπη του, παρουσιάζεται τ’ άλογό του, το καβαλικεύει και φτάνει στην εκκλησιά λίγο πριν από το στεφάνωμα. Αποκαλύπτεται ποιος είναι και ο γάμος ματαιώνεται.
Ηχογραφήθηκε σε στούντιο το 2001. Βασισμένο σε καταγραφή (1930) του Συλλόγου Δημοτικών Τραγουδιών (μετέπειτα Μουσικό Λαογραφικό Αρχείο), με επικεφαλής τη Μέλπω Μερλιέ.
