00:00
Τον Μάραντον χαρτίν έρθεν να πάει και σην στρατείαν, γιαρ,
κόφτ’ ας ασήμιν πέταλα κι ας σο χρυσάφ’ καρφία, γιαρ.
Τον μαύρον ατ’ καλίβωνεν καταντικρύ σον φέγγον
κι η κάλη ατ’ παραστέκει ατον με το μαντίλ’ καρφία.
– Πού πας, πού πας, νε Μάραντε, κι εμέν τίναν αφήνεις;
– Αφήνω σε σον κύρη μου, τον άεν Kωσταντίνον.
– Χάρος να παίρ’ τον κύρη σου, τον άεν Κωσταντίνον.
– Πού πας, πού πας, νε Μάραντε, κι εμέν τίναν αφήνεις;
– Αφήνω σε ση μάνα μου, την άγια Θεοτόκον.
– Χάρος να παίρ’ τη μάνα σου, την άγιαν Θεοτόκον.
– Πού πας, πού πας, νε Μάραντε, κι εμέν τίναν αφήνεις;
– Αφήνω σε σ’ αδέρφια μου, τους δώδεκ’ Αποστόλους.
– Χάρος να παίρ’ τ’ αδέρφια σου, τους δώδεκ’ Αποστόλους.
– Πού πας, πού πας, νε Μάραντε, κι εμέν τίναν αφήνεις;
– Αφήνω σε τον κριάρο μου, τον χρυσοκουδουνάτο.
– Χάρος να παίρ’ τον κριάρο σου, τον χρυσοκουδουνάτο.
– Πού πας, πού πας, νε Μάραντε, κι εμέν τίναν αφήνεις;
– Αφήνω σε χρυσόν σταυρόν κι αργυροδαχτυλίδιν,
το δαχτυλίδ’ πούλτσον και φα και τον σταυρόν προσκύνα.
Αυτή η παλιά μελωδία από την περιοχή της Τραπεζούντας τραγουδιέται άλλοτε ως νανούρισμα και άλλοτε ως τραγούδι του θερισμού. Δεν έχει διασωθεί καμιά παραλλαγή του τραγουδιού που μας οδηγεί στην εικασία ότι τα λόγια του Αμάραντου κατάφεραν να διασωθούν αναλλοίωτα διά μέσου των αιώνων. Με βάση και τη μελέτη της ρυθμικής του δομής, ορισμένοι μελετητές πιστεύουν ότι θα μπορούσε να περιέχει στοιχεία της μουσικής της Αρχαίας Ελλάδας.
Άρης Φακίνος (1982)
Ηχογραφήθηκε σε στούντιο το 1982.
Δείτε το τραγούδι σε άλλη εκτέλεση με τη Δόμνα Σαμίου
Τραγούδι
Λύρα Πόντου
