00:00
Να ’μουν νύ-, μωρέ, να ’μουν νύ- να ’μουν νύχτα στο γιαλό,
ν’ ανάψω λύ-, μωρέ, ν’ ανάψω λύ- ν’ ανάψω λύχνο για να δω.
Θεια μου Νικολάκαινα, να μην πας για λάχανα.
Πού τσ’ ανάβουν τσι φωτιές και πηδάνε οι μικρές;
Στου αρχιδιάκου την αυλή μαζευτήκανε πολλοί.
Γάμος εγινότανε, κάποιος παντρευότανε.
Η ασυναρτησία και η έλλειψη νοήματος δεν είναι τυχαίες. Οι λέξεις αποσυντίθενται σε ήχους και συνδέονται μεταξύ τους όχι μέσω του νοήματός τους, αλλά στη βάση μιας ηχητικής σχέσης, αποκτώντας βάρος αποκλειστικά από την ακουστική τους αξία (να-μου-νί, να-να-ψο-λί κτλ.). Το τραγούδι λειτουργεί σχεδόν σαν επωδή —δηλαδή σαν μαγικός, ασαφής και δυσνόητος λόγος— που εκφέρεται για να εξυπηρετήσει έναν συγκεκριμένο σκοπό: εδώ, τον γενικό γονιμικό σκοπό της Αποκριάς. Παράλληλα, επιδιώκει να δημιουργήσει το απαραίτητο σεξουαλικό κλίμα, μόνο και μόνο με την προφορά των γενετήσιων λέξεων.
Μιράντα Τερζοπούλου (1994)
Ζωντανή ηχογράφηση από τη συναυλία Τα Αποκριάτικα με τη Δόμνα Σαμίου, που πραγματοποιήθηκε στις 4 Μαρτίου 2003 στο Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης.
Τραγούδι
Κλαρίνο
Βιολί
Λάφτα
Λαούτο
Τουμπελέκι
