00:00
Μοναχογιός ο Κωσταντής, μικρός και χαϊδεμένος,
έναν τον έχει η μάνα του, έναν και κανακάρη.
Τον έλουζε, τον χτένιζε και στο σχολειό τον στέλνει
κι ο δάσκαλος τον διάβαζε, γράμματα τον μαθαίνει.
Αντρειώθηκεν ο Κωσταντής κι έγινε παλικάρι,
στη χώρα ήταν ξακουστός, στη μάνα του καμάρι.
Ο μοναχογιός Κωσταντής, που αναδείχτηκε στον πιο διάσημο απ’ όλους τους τραγουδισμένους Μικροκωσταντίνους, είναι ένα χαρακτηριστικό δείγμα τραγουδιού μπολιασμένου με σταθερά ακριτικά στοιχεία: ήρωας Κωσταντίνος, μοναχογιός μιας μάνας χωρίς άντρα, μικρός και παλικάρι.
Ο Εβρίτης μουσικός και τραγουδιστής Καρυοφύλλης Δοϊτσίδης, που μαζί με τον Χρόνη Αηδονίδη -και οι δύο από την Καρωτή Διδυμοτείχου- έκανε ευρύτερα γνωστή τη θρακιώτικη μουσική παράδοση, λέει ότι το τραγούδι τού ήταν γνωστό με τη μελωδία αυτή, αλλά τα λόγια συνέχιζαν με τους στίχους του γνωστού τραγουδιού της «Μάνας φόνισσας». Ίσως επειδή, όπως συμβαίνει και σε άλλες περιπτώσεις, οι συγκεκριμένοι στίχοι, που αναφέρονται στην παιδοκτονία της μάνας για απόκρυψη της μοιχείας της, δεν ακούγονταν ευχάριστα, «κόπηκαν» και άλλοι στίχοι, «ηρωικοί», τους αντικατέστησαν. Το τραγούδι, που έγινε πολύ δημοφιλές όταν το ερμήνευσε ο διάσημος Γιώργος Νταλάρας αλλά απουσιάζει θεαματικά από τις επιστημονικές καταγραφές που έχουν πραγματοποιηθεί στην περιοχή του Έβρου, ταυτίζεται αποκλειστικά σχεδόν με τον Χρόνη Αηδονίδη. Πρωτοδημοσιεύτηκε το 1981 από τον Παντελή Καβακόπουλο1, που επίσης αναφέρει ότι το κατέγραψε από τον Χρόνη Αηδονίδη και τη μάνα του στο σπίτι τους στην Πεντέλη το 1951 ή 1952. Μιράντα Τερζοπούλου (2017)
1Π. Καβακόπουλος, Τραγούδια της βορειοδυτικής Θράκης, Θεσσαλονίκη 1981.
Δείτε επίσης Ο Κωσταντής
Ζωντανή ηχογράφηση από συναυλία που δόθηκε στο Ελληνικό Ινστιτούτο Βυζαντινών και Μεταβυζαντινών Σπουδών, στη Βενετία, στις 02/05/2004.
Τραγούδι
Κλαρίνο
Βιολί
Κανονάκι
Λάφτα
Λαούτο
Μπεϊντίρ
