Με μήνυσε η αγάπη μου

Με μήνυσε-νε η γ-αγάπη μου, ζηλεμένο μου,
να πα’ να τη φιλήσω, φέγγεις, φιγγάρι μ’, φέγγεις,
να πα’ να τη φιλήσω, λαμπρό μου φιγγαρά(κι).

Μα ’γώ ’μαν ξένος κι ατζαμής, τη στράτα δεν την ξέρω.
Μα παίρνω το στρατί-στρατί, τ’ ωρηό το μονοπάτι,
το μονοπάτι μ’ έβγαλε στης αγαπώς την πόρτα.
[Βρίσκω τις πόρτες σφαλιχτές και τα κλειδιά παρμένα,
μια παίρνω πέτρα απ’ την αυλή, κρούγω το παραθύρι.
Κόρ’, αν κοιμάσι ξύπνησι κι αν κάθησι έβγα δγιες μι.
Κι αν είσαι με τον άντρα σου, με γεια σου με χαρά σου,
κι αν είσαι μ’ άλλον νιον καλόν, άνοιξε να ’ρθω απάνω,
να δώσω εκείνον μαχαιριά και κείνος πάλι εμένα,
να πλέξω ’γώ στο αίμα του και κείνος στο δικό μου.]