00:00
H αγάπη μου παντρέ- λέει παντρεύεται και παίρνει τον εχθρό μου
δεν τό ’χω πως παντρεύεται
άιντε δεν τό ’χω πως παντρεύεται και παίρνει τον εχθρό μου
μον’ τό ’χω πως με κάλεσε τα στέφανα ν’ αλλάξω.
Παπά μ’ αν είσαι χριστιανός και ξέρεις απ’ αγάπη,
πάρε παπά μ’ τα στέφανα και βάλτα στην κουμπάρα
να γίνει ο σύντεκνος γαμπρός.
Τραγούδι του γάμου, που ηχογράφησε η Δόμνα Σαμίου το 1978. Το έλεγαν συνήθως στο δρόμο, όταν έπαιρναν τη νύφη από το πατρικό της σπίτι.
Η απελπισία για τον επικείμενο γάμο του αγαπημένου προσώπου με κάποιον άλλο, που αυτόματα μετατρέπεται σε εχθρό, είναι συχνό θέμα στα δημοτικά τραγούδια. Κάτι πολύ αναμενόμενο, δεδομένου ότι, στις κοινωνίες που δημιούργησαν τα τραγούδια αυτά, οι γάμοι κανονίζονταν από τους γονείς, σύμφωνα με το οικονομικό ή κοινωνικό συμφέρον της οικογένειας, χωρίς καν να ερωτηθούν οι ενδιαφερόμενοι. Ο φόβος μπροστά στο αμετάκλητο του γάμου οδηγεί συχνά τους εγκαταλελειμμένους εραστές -τόσο στα τραγούδια όσο και στη ζωή- να χρησιμοποιήσουν υπερφυσικά μέσα (μάγια κατάρες, ευχές) ώστε να τον αποτρέψουν και να ξανακερδίσουν το αγαπημένο πρόσωπο που κινδυνεύουν να χάσουν για πάντα.
Μιράντα Τερζοπούλου (2018)
