00:00
Έπαρ’ σινιά1 στα χέρια σου, κορούλα μου,
μακράδια2 στα δαχτύλια σου, νυφούλα μου.
Απόψα στου κυρού σ’ είσαι, κορούλα μου,
ταχιά3 ’ργά στου πεθερού ’σαι, νυφούλα μου.
’Γαλιά γαλιά περπάτησε, νυφούλα μου,
και γαμπρός μετά σένανε, κορούλα μου.
1σινιά: χόρτο που χρησιμεύει για το χρωματισμό των νυχιών
2μακράδια: φτιασίδια
3ταχιά: αύριο
Το Σάββατο το βράδυ, αργά (παραμονή του γάμου), στην Ανακού έλουζαν και στόλιζαν τη νύφη. «Πάμε να σινιάσομ’ τη νύφ’», έλεγαν. Μέχρι περίπου το 1850, οι νύφες φορούσαν στο κεφάλι τέσσερα ή πέντε μαντίλια για να κρύβουν το πρόσωπό τους. Στη συνέχεια, σύμφωνα με το τουρκικό έθιμο, έβαφαν τα νύχια των χεριών και των ποδιών με κινά – βαφή από τα φύλλα του θάμνου «κύπρος». Έπειτα, πήγαιναν ξυπόλητες στη στέψη. Το έθιμο αυτό ήταν γνωστό και σε άλλα χωριά της περιοχής, ακόμη και ως τον Πόντο, και κατά την τέλεσή του τραγουδούσαν λυπητερά τραγούδια, όπως το παραπάνω.
Ηχογραφήθηκε σε στούντιο το 2001. Βασισμένο σε καταγραφή (1930) του Συλλόγου Δημοτικών Τραγουδιών (μετέπειτα Μουσικό Λαογραφικό Αρχείο), με επικεφαλής τη Μέλπω Μερλιέ.
