00:00
Ένας άγουρος κι ένας καλός στρατιώτης
κάστρο γύ- κάστρο γύρευε, ρωμιοπού- ρωμιοπούλα μου,
κάστρο γύρευε, χωριό να πάει να μείνει,
κι ούδε κάστρο βρίσκ’ κι ούδε χωριό να μείνει.
Βρίσκει ένα δεντρί, δεντρί μαλαματένιο,
στέκ’ και το ρωτάει, στέκεται και του λέει:
– Δέξε με, δεντρί, εμέν’ και τ’ άλογό μου,
πού είν’ η ρίζα σου να δέσω τ’ άλογό μου;
Πού είν’ η κλώνα σου να βάλω τ’ άρματά μου;
– Για κι η ρίζα μου, δέσε και τ’ άλογό σου.
Για κι η κλώνα μου, βάλε και τ’ άρματά σου.
Για κι ο ίσκιος μου, πέσε να ξαποστάσεις.
Κι αύριο το ταχιά το δίκιο μ’ το γυρεύω,
δυο σταμνιά νερό στη ρίζα μου να ρίξεις.
Ο Διγενής Ακρίτας είναι ο ήρωας ενός μακροσκελούς έπους που γράφτηκε τον 10ο αιώνα και σύντομα έγινε πολύ δημοφιλές και, χάρη σε αυτό, το όνομα αυτού του γενναίου Ακρίτα το συναντάμε συχνά σε πολλά από τα τραγούδια του Ακριτικού κύκλου. Σημειώστε το φανταστικό στοιχείο, τον διάλογο μεταξύ του δέντρου και του στρατιώτη, ένα στοιχείο παραλογής που συναντιέται συχνά στα Ακριτικά τραγούδια.
Άρης Φακίνος (1982)
Ηχογραφήθηκε σε στούντιο το 1982.
