Πέρα θέ- μικρή μου η Παναγιούλα μου πέρα θέλω να περάσω πέρα θέλω να περάσω το χορό για να κοιτάξω πώς χορεύ’ η μια κι η γι-άλλη μια μικρή και μια μεγάλη που ’χει τα μαλλιά μετάξι και πλεγμένα με την τάξη. Πώς θα κάνω να σιγώσω το χεράκι μου [...]
Ιδιοτοπικός χορός του Αϊ-Γιώργη ⬥ Πανηγυράκι γίνεται ψηλά στον Α-ναιν- ϊ-Γιώργη μαρ’ ρηγοφραγκόπουλο. Το πανηγύρι ήταν πολύ και το νερό-νο ήταν λίγο έρχομ’ έβγα δέξε με. Γαϊτανό- γαϊτανό- κι αργιοπλεγμένο μια χαρά, μια χαρά ήταν το καημένο. Τρεις λυγερές συνάζουνται να πα να πουν-ουν του δράκου τώρ’ ανθίζουν τα κλαριά. [...]
Παντρεύεται, μαρή Άννα μου, ψιλή μου μαντζουράνα μου, παντρεύεται μια λυγερή κι όλος ο κόσμος θα χαρεί, παίρνει προί-, μαρή Άννα μου, ψιλή μου μαντζουράνα μου, παίρνει προίκα και ελιές και πολλές αμυγδαλιές, παίρνει προίκα και λιοτρίβι, καγκελένιο έχει το φρύδι. Εδώ δουλεύουν παλληκάρια, δυνατά σαν τα λιοντάρια βγάζουν λάδι κεχριμπάρι, [...]
Πέθαν’ ο Κρέας, πέθανε, ψυχομαχάει κι ο Τύρος. Σηκώνει ο Πράσος την ουρά κι ο Κρέμμυδας τα γένια, κι η Βρούβα, η παλιόβρουβα, στέκεται στην καβάλα να πέσει στην τσουκάλα.
Περάσαν οι Αποκριές, πάνε κι οι Τυρινάδες· μας ήρθε η, αμάν, αμάν, μας ήρθε η Σαρακοστή, μας ήρθε η Σαρακοστή με τις εφτά βδομάδες. Έλα μ’ εδώ, δεν έρχομαι, είμαι μικρό και ντρέπομαι. Καλώς τη τη Σαρακοστή με σκόρδα με μαρούλια, καλώς τη και την Άνοιξη με τα πολλά λελούδια. [...]
Περιβό- περιβόλι μου, περιβόλι μ’ οργωμένο, περιβόλι μ’ οργωμένο, μαργαριταροσπαρμένο. Έχεις γύρω-γύρω αλτάνες, και στη μέση μαντζουράνες έχεις μια μηλιά στη μέση που βεργολυγάει να πέσει πάει ο νιος να κόψει μήλα και μαραίνονται τα φύλλα κι η μηλιά αναστενάζει, τον περιβολάρη κράζει. Πού ’σαι αφέντη που μ’ ορίζεις, και [...]
Ποιμενικός σκοπός ελεύθερου ρυθμού αυτοσχεδιαστικού χαρακτήρα που παίζεται συνήθως από φλογέρα. Είναι ευρύτερα γνωστός με την ονομασία «σκάρος». Ηχογραφήθηκε το 1961.
Πού ’σαι Λάζαρε, πού είναι η φωνή σου, που σε γύρευε η μάνα κι η αδερφή σου. Ήμουνα στη γη, στη γη βαθιά χωμένος κι από τους εχθρούς, εχθρούς βαλαντωμένος. Βάγια, βάγια των Βαγιών τρώνε ψάρια, τον κολιόν και την άλλη Κυριακή ψήνουν το παχύ τ’ αρνί.
Κάλαντα Λαζάρου ⬥ – Πού ’σαι Λάζαρε, πού είναι η φωνή σου που σε γύρευε η μάνα κι η αδερφή σου. – Ήμουνα στη γη, στη γη βαθιά χωμένος κι από τους εχθρούς, εχθρούς βαλαντωμένος. Βάγια, βάγια των βαγιών, τρώνε ψάρια, τον κολιόν και την άλλη Κυριακή, ψήνουν το παχύ [...]
Καλώς μας ήρθες Μάη, χρυσομάη με τ’ άνθη στολισμένος ήρθες πάλι. Μάη, Μάη, Μάη, Μάη με δροσιές Μάη χρυσομάη, όλο λεβεντιές. Πρωτομαγιά τα λούλουδα γιορτάζουν και τα πουλιά τα ταίρια του φωνάζουν. Τραγουδούν το Μάη, Μάη γύρω στα κλαδιά τραγουδούν το Μάη, Μάη στην αλιγαριά. Κορίτσια περπατούνε ταίρι, ταίρι με [...]
Σαν πήρα ένα κατήφορο στην άκρη το ποτάμι και το ποτάμι ήταν θολό, θολό κατεβασμένο σέρνει λιθάρια ριζιμιά, δέντρα ξεριζωμένα, σέρνει και μια γλυκομηλιά τα μήλα φορτωμένη. Κι ανάμεσα στους κλώνους της δυο αδέρφια αγκαλιασμένα.
Σαν πήρα ’ναν κατήφορο στην ά- στην άκρη το ποτάμι και το ποτά- άντε ρούσα παπαδιά,και το ποτάμι ήταν θολό και το ποτάμι ήταν θολό, θολό κατεβασμένο, σέρνει λιθάρια ριζιμιά, δέντρα ξεριζωμένα, σέρνει και μια γλυκομηλιά τα μήλα φορτωμένη κι ανάμεσα στους κλώνους της δυο αδέρφια αγκαλιασμένα, τα κλαίει η [...]
Σ’ το ’πα και σ’ το, Βασίλω μου, ωρέ, σ’ το ’πα και σ’ το παρήγγειλα· σ’ το ’πα και σ’ το παρήγγειλα, ωρέ, και μες στο γράμμα σ’ το ’γραψα. Να βρεις, Βάσω μ’, να παντρευτείς, και μένα μη με καρτερείς· τ’ εμένα με μαγέψανε, στα ξένα με παντρέψανε.
Σαββάτο μέρα πέρασα από το Μεσολόγγι κι ήταν Σαββά-, γεια σας παιδιά, κι ήταν Σαββάτο των Βαγιών. Κι ήταν Σαββάτο των Βαγιών, Σαββάτο τ’ Αϊ-Λαζάρου, κι ακούω αντρίκια κλάματα, γυναίκεια μοιρολόγια. Δεν κλαίνε για το σκοτωμό, δεν κλαίνε για το φόνο, μόν’ κλαίν’ που σώσαν το ψωμί κι η πείνα [...]
Σεργιάνι ’ναι στη Σεργιανή και στη Μεντέλη μέλι· και στο Δαφνί κρύο νερό που πίνουν οι αγγέλοι. Άστρο της αυγής, γιατ' άργησες να βγεις; Στ’ Αλίκοκου ’ναι οι όμορφες, στο Ροδακιό οι άσπρες· και στη Χρυσοδαφνιώτισσα ξανθιές και μαυρομάτες. Τα μεσάνυχτα ν’ αφήσεις ανοιχτά. Κυρά Χρυσοδαφνιώτισσα, μεγάλη σού ’ναι η [...]
Μία από τις πολλές αυτοσχεδιαστικές μελωδίες που παίζουν οι βοσκοί όταν φυλούν τα κοπάδια τους, σ’ ολόκληρη την ηπειρωτική Ελλάδα, με τη φλογέρα τους, το χαρακτηριστικό ποιμενικό όργανο.
Μελωδία ελεύθερου ρυθμού, από την Κεντρική Ελλάδα, παιγμένη σε καλαμένια φλογέρα. Η φλογέρα είναι μουσικό όργανο τύπου φλάουτου, σωλήνας ανοιχτός και στα δυο άκρα, με έξι τρύπες συνήθως μπροστά, σε ίση απόσταση η μια απ’ την άλλη, και μια πίσω για τον αντίχειρα. Ηχογραφήθηκε το 1979.
Στ’ Άγιο Θοδώ- Θοδώρου το βουνό, άιντε, χάι, και τράβα πίσω, και στ’ Άγιο Κωσταντίνου· πο κι αλωνί- αλωνίζουν δώδεκα, άιντε, χάι, και τράβα πίσω, και συνεμπάζουν δέκα. Κι η Μάρω με τη ρόκα της τ’ αλώνι σιγυράει· κι η μάνα της της έσκουζε από το παραθύρι: – Φεύγα, Μάρω, [...]
Συμπάθησέ με, γειτονιά, θέλω να τραγουδήσω για μια κοπέλα π’ αγαπώ, θέλω να την ξυπνήσω. Ξύπνα, περδικομάτα μου, κι ήρθα στη γειτονιά σου· χρυσή πλεξούδα σου ’φερα...
Οργανικός σκοπός με προέλευση τη Στερεά Ελλάδα. Ηχογραφήθηκε σε στούντιο το 1961. Κυκλοφόρησε σε δίσκο extended play 45 στροφών «Τραγούδια της στεριάς» (Philips 8433, 1961), σε επιμέλεια Δόμνας Σαμίου (Δισκογραφία 45 στροφών).
