Λιβισιανή πατινάδα ⬥ Ξύπνα μαυροματούσα μου κι ήρτα στη γειτονιά σου, χρυσά μπλεξούδια σ’ έφερα να μπλέξεις τα μαλλιά σου. Τα μάτια σου τα μαύρα κι ο άσπρος σου λαιμός, αυτά ’νι που μι κάνουν κι γένουμου λουλός. Μαυροματού της γειτονιάς βάλτου καλά στο νου σου, ιγώ για σένα έρχομου, [...]
Ταραϊτά, ταραϊρά, ταρατα… Όμορφη που ‘ν’ η νύφη μας κι εγώ δεν θέλω λόγια, -ωχ, κι εγώ δεν θέλω λόγια- κι είναι τα μαγουλάκια της κόκκινα σαν τα ρόδα -ωχ, κόκκινα σαν τα ρόδα. Άντε, σε τα λέγω κι άκουγέ τα, χαίρου και καμάρωνέ τα. Γαμπρέ, μη λυπηθείς φλουριά και [...]
Ούτε στην Πόλη ούτε στην Ασία / άλλην δεν είδα σαν την Ασπασία Μαύρα έχει μάτια και μεγάλα / ζυ- βρε ζυμωμένα με μέλι και με γάλα Έχω Ασπασία ένα καΐκι / να σιργιανάμε στη Σαλονίκη Έχω Ασπασία ένα παπόρι / να σιργιανάμε Σμύρνη και Πόλη
Πάλι ν-εβγήκαν στον χορό τέσσερα μαύρα μάτια που σαϊτεύουν τις καρδιές, τις κάνουνε κομμάτια. Ένα τραγούδι θα σου πω, πουλί μου, να σ’ αρέσει, πόχεις αγγελικό κορμί και δαχτυλίδι μέση. Όμορφα που ταιριάξατε τα δυο σας ένα μπόι, σαν τα κυπαρισσόμηλα πού ’ναι στο περιβόλι. Βγάλε το γελεκάκι σου και [...]
Παραπονιάρικό μου, τι έχεις κι όλο κλαις και το παράπονό σου σε μένα δεν το λες. Έβγα στο παραθύρι κρυφ’ απ’ τη μάνα σου και κάνε πως ποτίζεις τη μαντζουράνα σου. [Έβγα στο παραθύρι να δεις τι γίνεται, το αίμα της καρδιάς μου για σένα χύνεται.] Αχ, αμάν, αυτό το [...]
Ποιος ήταν ο προξενητής, π’ ανέβαινε τη σκάλα ωχ, π’ ανέβαινε τη σκάλα κι ταίριαξε τον αϊτό, ματζί με τη σουλτάνα ωχ, ματζί με τη σουλτάνα. Τσεσμελίδική μου γλάστρα με τα λούλουδά σου τ’ άσπρα. Η μάνα σου ήταν η αρχή που σ’ έφερε στο γάμο και σ’ έδαν τα [...]
Μια γαρουφαλιά μου στείλαν, Ρουμπαλιά, Ρουμπαλιά1 ν-από μέσ’ απ’ τη Φραγκιά κι είν’ η γλάστρα μαρμαρένια, Ρουμπαλιά, Ρουμπαλιά τα γαρούφαλα χρυσά. Νύχτιωσε και βγήκαν τ’ άστρα και θα με σκοτώσουνε, βάλε, φως μου, ριτζατζήδες2 ίσως με γλυτώσουνε. Μαριγώ μου και ντουντού3 μου και Μελιωτοπούλα μου, να σε ζωγραφίσω θέλω στην καπνοσακκούλα μου. 1Ρουμπαλιά: γυναικείο όνομα 2ριτζατζήδες: μεσολαβητές (από [...]
Σαν τα μάρμαρα της Πόλης που ’ναι στην Αγια-Σοφιά έτσι τα ’χεις ταιριασμένα μάτια, φρύδια και μαλλιά. Αποφάσισα να γίνω στην Αγια-Σοφιά κουπές* να ’ρχονται να προσκυνάνε άσπρες και μελαχρινές. *κουπές: τρούλος
Σαράντα μαστορόπουλα κι εξήντα μαθητάδες, γιοφύριν εστεριώνανε στης Άρτας το ποτάμι. Όλη μερίτσα χτίζανε, το βράδυ γκρεμιζόταν. Μοιρολογούν οι μάστοροι και κλαίνε οι μαθητάδες. – Αλίμονο στους κόπους μας, κρίμα στη δούλεψή μας. Κι ένα πουλί, καλό πουλί, κελαηδεί και λέει. – Δίχως για να στοιχειώσετε άνθρωπο στο γιοφύρι γιοφύρι [...]
Σγουρέ βασιλικέ μου, πότε μεγάλωσες κι έριξες τα κλωνιά σου, το πουλάκι μου, και με παλάβωσες. Σγουρέ βασιλικέ μου, ματζουρανούλα μου συ θα μ’ αποχωρίσεις απ’ τη μανούλα μου. Βασιλικός θα γίνω, στη γλάστρα σου να μπω να με κορφολογάνε τα χέρια σου τα δυο.
Κάλαντα Φώτων ⬥ Σήμερα είν’ τα Φώτα και οι φωτισμοί και χαρές μεγάλες κι αγιασμοί. Κάτω στον Ιορδάνη τον ποταμό κάθετ’ η κυρά μας η Παναγιά. Καλημέρα, καλησπέρα καλή σου μέρα αφέντη με την κυρά. Μαρμαροκολώνα πελεκητή και τον Αϊ-Γιάννη παρακαλεί Αϊ-Γιάννη αφέντη και βαπτιστή βάφτισε και μένα Θεού παιδί. [...]
Κάλαντα Φώτων ⬥ Σήμερα είναι των Φωτών που αγιάζουν οι παπάδες και μες στα σπίτια ψάλλουνε και λεν τον Ιορδάνη. Ο Ιωάννης Βαφτιστής εγύρισε και είπε: «Χαρίσατέ μου τα κλειδιά, τα μαργαριταρένια ν’ ανοίξω τον Παράδεισο, να πιώ νερό δροσάτο να πέσω ν’ αποκοιμηθώ σε μια μηλιά από κάτω να [...]
Ένας σκοπός από τη Σμύρνη, βασισμένος στον ρυθμό του χαρούμενου και λικνιστικού αντικριστού χορού σε μέτρο 2/4 — του πασίγνωστου μπάλου, που είναι ιδιαίτερα δημοφιλής στα νησιά. Εδώ ξεκινά με μια αργή εισαγωγή για κανονάκι. Ηχογραφήθηκε το 1974.
Καλέ, δεν με λυπάσαι, δεν μ’ ασπλαχνίζεσαι, που χάνομαι για σένα και συ στολίζεσαι. Έλα, να σε φιλήσω και γρήγορα να πας· να μη μας δουν γειτόνοι και πουν πως μ’ αγαπάς.
Άρχισε καρδιά μου γέλα, γέλα σαν τα πρωτινά κι ας παγαίνουν οι καημοί μας σαν αντάρα στα βουνά Tον κελαηδισμό που έχεις να τον είχαν τα πουλιά να τον είχαν τα καράβια π’ αρμενίζουν με πανιά. Ήθελα και να σε βλέπω την ημέρα μια φορά για να παίρνει ο νους μου αέρα κι η [...]
Δυο Μελιωτάκια βγήκανε συρτό για να χορέψουν, τραγούδια και παινέματα που θα μας τα γυρέψουν. Έλα να πάμε πέρα και να γλεντήσομε μελιώτικα τραγούδια να τραγουδήσομε. Όμορφα που ταιριάξατε τα δυο σας ένα μπόι σαν τα κυπαρισσόμηλα που ’ναι στο περιβόλι. Αέρας τα φυσάει τα πλατανόφυλλα Θεός να τα φυλάει [...]
Τα παλαιά -ωχ, αγάπη μου- τα παλαιά μου βάσανα περάσανε και πάνε, τα τωρινά -ωχ, αγάπη μου- τα τωρινά γενήκανε φίδια για να με φάνε. Μανταλένια, Μανταλένια, σαν περνάω, να μ’ έχεις έννοια. Μανταλένια τ’ όνομά σου και γλυκό το φίλημά σου. Σαν είναι να ’χω βάσανα και πίκρες ‘γώ [...]
Τί να την κάμω μια καρδιά θέλω να έχω κι άλλη η μια νά ’ναι για το σεβντά κι η άλλη για τη ζάλη. Τρελαίνομαι μανούλα μου για μια γειτονοπούλα μου. Ώχου και πώς το πέρασα τούτο το καλοκαίρι με τ’ν αλυσίδα στο λαιμό και το κουπί στο χέρι. Τρελαίνομαι [...]
Θρήνος της Μεγάλης Εβδομάδας ⬥ … Η Παναΐα τ’ άκουσε, πέφτει λιγοθυμάει νερό σταμνιά την περεχούν, τρία γυαλιά του μόσχου, τέσσερα το ροδόσταμο, ώστε να συνεφέρει, κι απάνω που συνέφερε τούτο το λόγο λέγει. – Δεν έχ’ γκρεμό να γκρεμιστώ για το μονογενή μου δεν έχ’ μαχαίρι να σφαγώ [...]
Θρήνος της Μεγάλης Εβδομάδας ⬥ … – Άι-άι μου Γιάννη Πρόδρομε και βαφτιστή του γιου μου, πού εί- πού είναι ’με ο γιούκας μου και ’σέ ο δάσκαλός σου. – Δεν έ- δεν έχω στόμα να στα πω, γλώσσα να στα μιλήσω κι ούτ’ η- κι ούτ’ η καρδιά μου [...]
Tο παραθύρι σ’ να καεί και η πόρτα σου να πέσει τ’ αγγελικό σου το κορμί, γιαντίμ1 αμάν, στα χέρια μου να πέσει, βρ’ αμάν αμάν. Στο παραθύρι σ’ κάθεσαι κι έχεις κι άλλες κοντά σου, εσύ ’σαι η τριανταφυλλιά και κείνες τα κλωνιά σου. Eσύ ’σουνα που μου ’λεγες [...]
