Όντεν εδικονίζετο1 ο Κωσταντής στα ξένα, τσι ρούγες ρούγες πορπατεί και τα στενά διαβαίνει, φορεί τα ράσα κούντουρα2 κι εφάνη το σπαθί του κι εφάνη τ’ αργυρό σπαθί [με το χρυσό θηκάρι. Βασιλιοπούλα το θωρεί από ψηλό παλάτι. – Αυτός δεν είν’ καλόγερος, μουδέ και διακονιάρης, μόνο ‘ναι βασιλιά παιδί…] [...]
Ιστορικός θρύλος για το χτίσιμο της Πόλης ⬥ Όντεν τη θεμελιώνανε – ε, οι γιαγγέλοι την Πόλη ’πού τ’ Άγιον όρος το νερό, ’πού τ’ Άγιον όρος το νερό, κι από τη Χιο το χώμα κι από την Αντριανούπολη παίρνουν τα κεραμίδια. Κι απίς την αποχτίσασι οι γιαγγέλοι την Πόλη, [...]
Όσο βαρούν τα σίδερα βαρούν τα μαύρα ρούχα γιατί τα φόρεσα κι εγώ για μια ν-αγάπη που ’χα. Eίχα και υστερήθηκα, θυμούμαι και στενάζω, άνοιξε γη μέσα να μπω, κόσμο να μην κοιτάζω.
Εμ, ούλες – ε, ούλες οι χώρες χαί- ούλες οι χώρες χαίρουνται κι ούλες καλή καρδιά – καλή καρδιά ’χουν. Ε, μα η Ρό- ε, μα η Ρόδο η βαριό- μα η Ρόδο η βαριόμοιρη, μα η Ρόδο η βαριόμοιρη στέκ’ αποσφαλισμένη. Τρεις χρόνους τηνε πολεμούν στεριάς και του πελάου [...]
Οψές επέ- οψές επέρνου ποταμούς και διά- ε, και διάβαινα γιοφύρια και διά- ε, και διάβαινα γιοφύρια κι άκουσα κι α- κι άκουσα κι αναστεναγμούς κι άκουσα κι α- κι άκουσα κι αναστεναγμούς και ρω- ε, και ρώτηξα είντα ‘ναι. Ο Διγενής ψυχομαχεί κι η γης τονε τρομάσσει, βροντά κι [...]
Χορός του Πάσχα ⬥ Σήμερα πού ’ναι Πασχαλιά κι ο κόσμος ξεφαντώνει φιλιούνται ξένοι και δικοί και φίλοι και γειτόνοι. Σαν την ημέρα τση Λαμπρής νά ’ταν οι μέρες όλες που ντύνονται οι κοπελιές και είναι σαν τσι βιόλες. Χριστός Ανέστη κοπελιά, όμορφη μαυρομάτα, δώσ’ μου τσ’ αγάπης το φιλί, [...]
Χαρακτηριστικούς κι αντιπροσωπευτικός χορός της Κρήτης. Τον πεντοζάλη του δίσκου εκτελεί ένα λαούτο αντικαθιστώντας τη λύρα, μαζί με ξύλινα κουτάλια που, ακολουθώντας την αρχαία παράδοση, κρατούν το ρυθμό. Τον κατέγραψε η Δόμνα Σαμίου στα Χανιά, το 1965. Στο λαούτο ο Παύλος Παπαδάκης.
Πότε θα κάμει ξεστεριά, πότε θα φλεβαρίσει να πάρω ντο τουφέκι μου, την όμορφη πατρόνα να κατεβώ στον Ομαλό, στη στράτα τω Μουσούρων να κάμω μάνες δίχως γιους, γυναίκες δίχως άντρες πότε θα κάμει ξεστεριά.
Στον ουρανό χορεύγουνε, στον Άδη γάμο κάνουν και μπέψαν και καλιούσανε ούλους τους πρικαμένους. Xριστέ, να με καλιούσανε κι εμέ τον πρικαμένο να κάμω πράσινα κεριά κι αλεξινές* λαμπάδες να τσ’ άφτα, να τον γύριζα τον Άδη γύρου γύρου να ιδώ τσι νιούς πώς κείτουνται, τσ’ άγουρους πώς κοιμούνται να [...]
Ιστορικός θρύλος της Άλωσης ⬥ Τα χελιδόνια τση Βλαχιάς και τα πουλιά τση Δύσης κλαίσιν αργά, και κλαίσιν ταχιά, κλαίσιν το μεσημέρι, κλαίσιν την Αντριανούπολη τη βαροκουρσεμένη, οπού την εκουρσεύανε τσι τρεις γιορτές του χρόνου· τω Χριστουγέννω για κερί, και τω Βαγιώ για βάγια και την ημέρα τση Λαμπρής για [...]
Φεύγω και παραγγέλω σου παραγγελιά μεγάλη απάνω στην αγάπη μας μη θεμελιώσεις άλλη. Δε σ’ απαρνιούμαι γω ποτές χρυσέ μου καλαμνιώνα παρά να τα σκεπάσουνε τα μάτια μου με χώμα. Ο χωρισμός κι η ξενιτιά είναι μεγάλος πόνος γιατί σε κάμει στη ζωή να νοιώθεις πάντα μόνος. Άμε πουλί μου [...]
Χριστός γεννάται σήμερο εν Βηθλεέμ τη πόλει, οι ουρανοί αγάλλονται, χαίρει η κτίσις όλη. Εν τω σπηλαίω τίκτεται, εν φάτνη των αλόγων, ο Βασιλεύς των ουρανών και ποιητής των όλων. Κερά καμαροτράχηλη, και φεγγαρομαγούλα, και κρουσταλίδα του γιαλού, και πάχνη απού τα δέντρα, απού τον έχεις τον ιγιό, τον μοσχοκανακάρη, [...]
