Αυγή τσ’ αυγής, αυγή τσ’ αυγής θα σηκωθώ ’πού του βουνού τη ρίζα, ’πού του βουνού τη ρίζα, να σύρω να- να σύρω να ξημερωθώ. Ριζίτικο. Ηχογραφήθηκε το 2004.
Για δες περβόλι ν-έμορφο, για δες κατάκρυα βρύση· κι όσα δέντρα ’μπεψεν ο Θιός μέσα ’ναι φυτεμένα. Ριζίτικο τραγούδι με τον Παναγιώτη Μπαγάνη. Ηχογραφήθηκε το 1980.
Κάστρο, και πού ’ν’ οι πύργοι σου και τα καμπαναριά σου; Και πού ’ν’ οι γι-αντριωμένοι σου, όμορφα παλληκάρια; Ριζίτικο τραγούδι με την Χορωδία Δόμνα Σαμίου. Ζωντανή ηχογράφηση του 1998.
Μάνα πολλά μαλώνεις με, κι εγώ μισέψει θέλω, να πάω μάνα μ’ στην ξενιτιά, να πάω μάνα μ’ στα ξένα, να κάμεις μήνες να με δεις, χρόνους να μ’ ανταμώσεις. Να ’ρθουσι μάνα μ’ οι γιορτές, να ’ρθουσι κι οι σκολάδες, να πας μάνα μ’ στην εκκλησιά να κάμεις το [...]
Μαύρο καπνό είδα κι έβγαινε από ’να καλαμιώνα. Κι ο καλαμιώνας έν’ πολύς κι ένα θεριό ’χει μέσα. Τρεις κυνηγοί παρθήκανε να πα’ να το σκοτώσουν. Στη στράτα όπου πηαίνανε επερριροζονάραν: «Σαν το σκοτώσουμ’ το θεριό που ’ναι στον καλαμιώνα, να πάμε εις το βασιλιά μιστό να μας εδώσει, γιατί [...]
Σε ψηλό βουνό, σε ριζιμιό χαράκι κάθεται αϊτός βρεμένος ο καημένος και παρακαλεί τον ήλιο ν’ ανατείλει. - Ήλιε, ανάτειλε, ήλιε, λάμψε και δώσε για να λειώσουνε χιόνια ’πού τα φτερά μου και τα κρούσταλα απού τ’ ακρανυχά μου. Μη τονε κλαις τον αετό όντε βροντά και βρέχει μόνο να κλαις [...]
Τον αντρειωμένο μην τον κλαις όσο ε όσο κι αν α- όσο κι αν αστοχήσει, μ’ αν αστοχήσει μια, μ’ αν αστοχήσει μια και δυο, μ’ αν αστοχήσει μια και δυο πάλι ε πάλι αντρειωμέ- πάλι αντρειωμένος είναι, πάντα 'ν’ η πόρτα του ανοιχτή κι η τάβλα ντου στρωμένη και [...]
Τον αντρειωμένο μην τον κλαις όντε κι αν αστοχήσει, μ’ αν αστοχήσει μια και δυο πάλι αντρειωμένος είναι, πάντα 'ναι η πόρτα ντου ανοιχτή κι η τάβλα ντου στρωμένη, χαροκοπούν οι φίλοι ντου. Οι άντρες οι φανήσιμοι κι οι καστροπολεμάρχοι πως είν’ οι μπάλες δανεικές κατέχου ντο στη μάχη.
Παιδιά, κι είντα γινή- παιδιά, κι είντα γινήκανε του κόσμου οι γι-α- ε νε, του κόσμου οι γι-αντρειωμένοι; Μουδέ στσι μέσες φαίνουνται, μουδέ στσ' αναμεσάδες. Κάτω στην άκρη τ' ουρανού, στην τελείωση του κόσμου, εκειδά πύργο χτίζουνε του Χάρου να κρυφτούνε. [Κι ο Χάρος μύγα γίνεται μπαίν' απ' το παραθύρι· [...]
«Όνειρο το ’δα, λυγερή, να μου το ξεδυλιάνεις: απόψε χώρες όριζα και πράσα επρασολόγου, και λευκοκάρυα ετσάκιζα, μικρό μου, στην ποδιά σου». «Δεν το θωρείς, βαριόμοιρε, μόνος και μοναχός σου; Οι χώρες είναι χωρισμοί, τα πράσα είναι πίκρες· τα λευκοκάρυα οι μπαλωθιές — ξεχωρισμοί για πάντα».
Ιστορικός θρύλος για το χτίσιμο της Πόλης ⬥ Όντεν τη θεμελιώνανε - ε, οι γιαγγέλοι την Πόλη ’πού τ’ Άγιον όρος το νερό, ’πού τ’ Άγιον όρος το νερό, κι από τη Χιο το χώμα κι από την Αντριανούπολη παίρνουν τα κεραμίδια. Κι απίς την αποχτίσασι οι γιαγγέλοι την Πόλη, [...]
Ούλες οι χώρες χαίρουνται κι ούλες καλή καρδιά ’χουν. Μα η Ρόδο η βαριόμοιρη στέκ’ αποσφαλισμένη. Τρεις χρόνους τηνε πολεμούν στεριάς και του πελάου κι οι πόρτες τ’ς αραχνιάσανε και τα κλειδιά σκουριάσαν. Ιστορικό ριζίτικο τραγούδι.
Οψές επέ- οψές επέρνου ποταμούς και διά- ε, και διάβαινα γιοφύρια και διά- ε, και διάβαινα γιοφύρια κι άκουσα κι α- κι άκουσα κι αναστεναγμούς κι άκουσα κι α- κι άκουσα κι αναστεναγμούς και ρω- ε, και ρώτηξα είντα 'ναι. Ο Διγενής ψυχομαχεί κι η γης τονε τρομάσσει, βροντά κι [...]
Στον ουρανό χορεύγουνε, στον Άδη γάμο κάνουν και μπέψαν και καλιούσανε ούλους τους πρικαμένους. Χριστέ, να με καλιούσανε κι εμέ τον πρικαμένο να κάμω πράσινα κεριά κι αλεξινές* λαμπάδες να τσ’ άφτα, να τον γύριζα τον Άδη γύρου γύρου να ιδώ τσι νιούς πώς κείτουνται, τσ’ άγουρους πώς κοιμούνται να [...]
Ιστορικός θρύλος της Άλωσης ⬥ Τα χελιδόνια τση Βλαχιάς και τα πουλιά τση Δύσης κλαίσιν αργά, και κλαίσιν ταχιά, κλαίσιν το μεσημέρι, κλαίσιν την Αντριανούπολη τη βαροκουρσεμένη, οπού την εκουρσεύανε τσι τρεις γιορτές του χρόνου· τω Χριστουγέννω για κερί, και τω Βαγιώ για βάγια και την ημέρα τση Λαμπρής για [...]
