Μέσα στην κούνια κάθεται μια ν-άσπρη περιστέρα κι απλώνει τσι φτερούγες τση, για να μας κάνει αέρα. Κουνήσου και λυίσου να πέσει τ’ άνθι σου, να μαραθ’ η καρδιά σου και τ’ αχειλάκι σου. Άρχισε γλώσσα μ’ άρχισε να τσι παινέσεις όλες τσι κόκκινες γαριφαλιές και τσ’ ασημένιες βιόλες. Το [...]
