Δεν είν’ αυγή να σηκωθώ να μην αναστενάξω, έβγα ήλιε μου κι έλα μίλιε μου να γείρω στο προσκέφαλο κι από καρδιάς να κλάψω, έβγα να σε δω να παρηγορηθώ. Στ’ Αλάτσατα ’ναι ένα βουνό, Καρανταή το λένε, έλα ταίρι μου και πιάσ’ το χέρι μου που παν οι Αλατσατιανές και τον καημό τους [...]
