Παίρνω το χρυσοσκέπαρο και τ’ αργυρόν πριόνι, και τ’ αργυρόν πριόνι ν’ ανέβω σε ψηλό βουνό και σ’ έμορφο βαλκάνι1, και σ’ έμορφο βαλκάνι. Να κόψω δάφνες και μηλιές και μια νεραντζουπούλα, να φτιάξω τη λυρίτσα μου και τ’ αργυρόν δοξάρι. Για να λαλώ πουλύ καλά, χουρεύουν τα κουρίτσια, χουρεύ’ [...]
Με γέλασαν, με γέλασαν(ε) τα πουλιά με γέλασαν(ε) τα πουλιά, της άνοιξης τ’ αηδόνια. Με γέλασαν και μου είπανε πουτές δε θα πιθάνω. Κι έχτισα το σπιτάκι μου ψηλότερο ’πού τ’ άλλα μ’ εφτά οχτώ πατώματα κι εξήντα παραθύρια. Στο παραθύρι κάθουμι, τους κάμπους αγναντεύω, βλέπω τους κάμπους πράσινους και τα [...]
Ξένος ήμαν κι ήρθα τώρα από μέσα απ’ τη Φραγκιά σου ’φερα καινούργια γρόσια και διαμάντια και φλουριά. – Tι τα θέλω εγώ τα γρόσια, τι τα θέλω τα φλουριά, ’χω καρδιά μου κλειδωμένη με σαράντα δυο κλειδιά, δεν ανοίγει με παράδες, δεν ανοίγει με φλουριά μόν’ ανοίγει με λεβέντες [...]
Σαράντα παλληκάρια κι ένας γέροντας στολίστ’καν κι αρματώθ’καν για τουν πόλιμου. Βάζουνε τα ντουφέκια τ’ς, φέγγουν τα βουνά, βάζουν και τα σπαθιά τους, λάμπουν θάλασσες. Παίρνουν το δρόμο πάνε, τη γιαλόστρατα,* στη μάνα τους πηγαίνουν την ευχή τ’ς να τ’ς δώσ’. Ώρα καλή παιδιά μου κι αντέτ’ στο καλό. *γιαλόστρατα: [...]
