00:00
Κεντρική σελίδα / Το έργο της / Δισκογραφία / Κάλαντα, ευχές και παινέματα
Κάλαντα ευχές και παινέματα των Χριστουγέννων, της Πρωτοχρονιάς και των Φώτων. Άλλα λιγότερο κι άλλα περισσότερο γνωστά που προέρχονται από διάφορες περιοχές της Ελλάδας.
Κυκλοφόρησε με την εφημερίδα «Ελεύθερος Τύπος» στις 30 Δεκεμβρίου 2011.
Σ’ αυτή τη συλλογή συνεργάστηκα με τον παλιό μου φίλο και συνεργάτη, το Γιώργο Παπαδάκη αφενός για να επιμεληθούμε το υλικό που είχα από παλιά και αφετέρου για να ηχογραφήσουμε μερικά καινούργια κάλαντα.
Τα κάλαντα όπως ξέρετε είναι υπόθεση των παιδιών. Έτσι ζήτησα από τρεις φίλους εκπαιδευτικούς, τον Κυριάκο Καραμπερόπουλο, την Αθηνά Τασούλα και τον Δημήτρη Σινάνογλου να μάθουν σε μία ομάδα μαθητών τους τα κάλαντα που μου είχαν πει παλιότερα απλοί άνθρωποι.
Τα παιδάκια που τραγουδούν είναι η Αλεξάνδρα Σταμούλη, η Αναστασία Σταμούλη, η Έλενα Τσουκάλη-Χαϊκάλη, η Νιόβη Σαράντου, ο Θανάσης Αντ. Σταμούλης και ο Θανάσης Β. Σταμούλης.
Θα ήθελα εδώ να προσθέσω ότι ό,τι έκανα στη ζωή μου το έκανα για να μη χαθεί η παράδοσή μας· για να βρουν και τα νέα παιδιά τα τραγούδια με τα οποία μεγαλώσαμε εμείς. Και με τις συναυλίες μου μέσα κι έξω από την Ελλάδα, και με τις εκπομπές στην τηλεόραση και το ραδιόφωνο, και με τους δίσκους που έβγαλα όλα αυτά τα χρόνια προσπάθησα να σώσω, κυρίως για τους νέους, αυτό το μεγάλο θησαυρό που έχουμε και λέγεται δημοτικό τραγούδι.
Όταν ξεκίνησα να μαζεύω τραγούδια, ο πολύς κόσμος δεν τους έδινε σημασία. Αργότερα είδα ότι άρχισε να αναπτύσσεται ένα ενδιαφέρον γι αυτό το είδος μουσικής, όμως το δημοτικό τραγούδι κακοποιόταν και μάλιστα από τους ίδιους τους λαϊκούς μουσικούς. Αυτό με έσπρωξε να ασχοληθώ περισσότερο και να βρω τρόπους να κάνω γνωστά τα γνήσια δημοτικά τραγούδια. Μέχρι τώρα, λοιπόν, έχω δουλέψει πάρα πολύ πάνω στο δημοτικό τραγούδι· θα έλεγα ότι είναι το έργο της ζωής μου, γιατί είμαι πια ογδόντα τριών χρονών. Και ακόμα, όσο αντέχω και όσο μου επιτρέπουν οι δυνάμεις μου, ακούω τραγούδια, διαλέγω υλικό, θέλω να βοηθώ τους νέους.
Έχω κυκλοφορήσει με το Σύλλογό μου πολλούς δίσκους, γιατί οι δίσκοι μένουν. Μια μέρα θα φύγω εγώ, θα φύγουν οι συνεργάτες μου αλλά η μουσική μας έχει καταγραφεί και θα μείνει. Τις εκπομπές που κάναμε για την τηλεόραση βλέπουν σήμερα οι νεότεροι στο διαδίκτυο και λένε, «να, έτσι ήταν κάποτε». Οι νέοι πρέπει να γνωρίσουνε τις παραδόσεις μας, να αγαπήσουνε και να τραγουδήσουνε το δημοτικό τραγούδι και τότε νομίζω ότι θα μπορέσουνε να καταλάβουνε τον πολιτισμό, την πνευματικότητα και το ήθος των ανθρώπων που το δημιούργησαν. Αυτό νομίζω ότι είναι το πιο σπουδαίο πράγμα στο δημοτικό τραγούδι: η ομορφιά και οι αξίες που μας μεταφέρει.
Δόμνα Σαμίου (2011)