00:00
Ένας σημαντικός δίσκος με δώδεκα μουσικά κομμάτια του οποίου τη γενική επιμέλεια έχει η Δόμνα Σαμίου, η οποία μάλιστα και αποδίδει τα περισσότερα από τα τραγούδια συνοδεία τοπικών λαϊκών συγκροτημάτων. Όπως στους προηγούμενους δίσκους έτσι και σε τούτον παρουσιάζονται αντιπροσωπευτικά τραγούδια απ’ όλες τις περιοχές του ελληνισμού και εκτελούνται χωρίς καμία επέμβαση στους στίχους ή στην μουσική τους.
Ο δίσκος αυτός είναι ο πρώτος μεγάλος δίσκος παραδοσιακών τραγουδιών με την επιμέλεια (στα μισά από αυτά και με την ερμηνεία) της Δόμνας Σαμίου. Ηχογραφήθηκε το 1971 και κυκλοφόρησε για πρώτη φορά στις αρχές της επόμενης χρονιάς. Τα τραγούδια του επανακυκλοφόρησαν το 1995 στο CD «A Journey throughout Greece with Domna Samiou» (Lyra), επιμέλεια και επιλογή του Γιώργου Τσάμπρα.
Από παιδάκι στην Καισαριανή, έξι – εφτά χρονών, τραγουδούσα ό,τι άκουγα απ’ τους δικούς μου κι από τη γειτονιά μου που ήτανε Μικρασιάτες. Είχαν έρθει το ’22. Γεννήθηκα το 1928, άρα δεν ήταν πολύ μακριά η καταστροφή της Μικρός Ασίας και η προσφυγιά. Μου άρεσε το δημοτικό. Καλή μου τύχη, συνάντησα το Σίμωνα Καρρά και πήγα κοντά του. Έμαθα πολλά πράγματα για το δημοτικό, που μου ’δωσαν τη δυνατότητα, όταν μεγάλωσα πια, διαβάζοντας και διάφορα βιβλία, ν’ ασχοληθώ και εγώ.
Το 1954 πήγα στο τότε ΕΙΡ. Εργάστηκα στη ραδιοφωνία 17 χρόνια στο Τμήμα Εθνικής Μουσικής με προϊστάμενο το Σίμωνα Καρά. Για τις εκπομπές που κάναμε, φέρναμε αυθεντικά συγκροτήματα και ηχογραφούσαμε. Σιγά-σιγά, πήρα με οικονομίες ένα μαγνητόφωνο και ταινίες, και όταν έπαιρνα την άδεια μου, πήγαινα στην επαρχία και μάζευα μόνη μου το υλικό από γέρους και γριές. Στο ραδιόφωνο, οι εταιρείες μάς στέλνανε από δυο αντίτυπα κάθε δίσκου που βγάζανε. Εμείς, τα περνούσαμε σε μια επιτροπή ακροάσεων και τα κρίναμε. Εκεί κατάλαβα τότε τι γινότανε με τις εταιρείες, σε τι βαθμό παραποιούσαν το τραγούδι. Δυστυχώς καμιά κρατική υπηρεσία δε λάβαινε μέριμνα να το προφυλάξει. Κάποτε, αποφάσισα ν’ ασχοληθώ με τον δίσκο, αλλά σοβαρά. Άρχισα στην αρχή να κάνω την επιμέλεια σε δίσκους, αργότερα άρχισα να τραγουδάω κιόλας.
Τους πρώτους μου δίσκους τους έβγαλα γύρω στο ’61 -’62 στη Fidelity που είχε τότε ο Πατσιφάς. Γνώρισα τον Σαββόπουλο ο οποίος με φώναξε να τραγουδήσω στο «Ροντέο». Ήταν πια η εποχή της δικτατορίας. «Ουδέν κακόν, αμιγές καλού». Βοήθησε κι αυτό. Μαγευόταν η νεολαία στου Διονύση, που με παρουσίαζε και μένα.
Τα παιδιά άρχισαν να καταλαβαίνουν την αξία του τραγουδιού. Έπειτα, υπήρχε μια μόδα τότε στο εξωτερικό, να ψάχνουνε τραγούδια από τις ρίζες τους, Τζόαν Μπαέζ κ.λπ. Έτσι κάπου άρχισε να εκδηλώνεται ένα ενδιαφέρον και, από το 1971 και μετά, άρχισε μια στροφή προς το δημοτικό και από νέα παιδιά.
Ασχολούμαι από 14 χρονών με το δημοτικό σε τελείως ανύποπτο χρόνο, κι ούτε είχε περάσει απ’ το μυαλό μου, μέχρι το 1971, που τραγούδησα για πρώτη φορά στο «Ροντέο» που με τράβηξε με το ζόρι ο Σαββόπουλος να πάω να τραγουδήσω σε κοινό, ότι μπορούσα να τραγουδήσω σε κοινό. Μέχρι τότε ήξερα ότι ο κόσμος δεν ενδιαφέρεται για το δημοτικό. Αλλά ό,τι έκανα το έκανα από ειλικρινή αγάπη. Γιατί άρεσε πρώτα-πρώτα σε μένα. Βγήκα στην επαρχία και έκανα τη συλλογή. Μάζευα το υλικό και το μόνο που έκανα ήταν εκπομπές από το ραδιόφωνο.
Δεν είχα φανταστεί ότι μπορώ να σταθώ σε κοινό και να πάω στο εξωτερικό, να δώσω προγράμματα. Και να μένουνε μ’ ανοιχτό το στόμα οι ξένοι και να γράφουνε άρθρα Ελληνική μουσική χωρίς μπουζούκι. Γιατί γι’ αυτούς βέβαια Ελλάδα ίσον μπουζούκι και τζατζίκι και ντολμάς και μουσακάς. Και είναι συγκινητική αυτή η απήχηση του δημοτικού σήμερα μέσα και έξω από την Ελλάδα.
(Δόμνα Σαμίου, 1995).
Εισαγωγικό κείμενο στην έκδοση του CD «A Journey throughout Greece with Domna Samiou», το 1995.
