[…] Μια από τις ανεξίτηλες εικόνες της Δόμνας, και τις πιο έντονες: στη Μονεμβασιά με πανσέληνο, με ανεξιχνίαστα αισθήματα αλλά κεφάτη και χαλαρή, να τραγουδάει για την παρέα τραγούδια της Βέμπο. Στον απόηχο της μουσικής εκείνης απόλαυσης κατάλαβα τότε πως, όταν η μαεστρία της παίζει στις άγνωστες άκρες του κεφιού της, φωτοσκιάζει αναδεικνύοντας καλύτερα τον στιβαρό όγκο του Έργου με το οποίο όλοι την έχουμε ταυτίσει. Και το οποίο υπηρετεί με αφοσίωση απαρέγκλιτη, που φαίνεται τόσο αυτονόητη ώστε συχνά να μη συνειδητοποιούμε τη σημασία του. (Αλήθεια, γιατί να θεωρείται αυτονόητο ότι μια τέτοια φωνή «τάχτηκε» ισόβια στον αχάριστο χώρο του δημοτικού τραγουδιού;)
Όταν ακούω να τραγουδάει μ’ αυτή τη φωνή οποιοδήποτε άλλο είδος τραγουδιού, βάζοντας και σ’ αυτό, έτσι πρόσκαιρα, τη σφραγίδα της, κατανοώ το βάρος και τη σημασία της επιλογής και, γιατί όχι, της θυσίας της. […]
Απόσπασμα από το κείμενο της Μιράντας Τερζοπούλου με τίτλο Είναι οι καρδιές μου ένας αρμαθός, τις άπλωσα στον ήλιο που γράφτηκε για το πρόγραμμα της συναυλίας Η Δόμνα Σαμίου στο Μέγαρο Μουσικής (Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, 1999) και αναδημοσιεύτηκε στον ομώνυμο δίσκο Η Δόμνα Σαμίου στο Μέγαρο Μουσικής.
