Μα η Βγενούλα η μικρή, η μικροπαντρεμένη, όπου καυχιόταν κι έλεγε πως Χάρος δεν την παίρνει γιατί είν’ τα σπίτια της ψηλά κι άντρας της παλικάρι, γιατί έχει δώδεκα αδελφούς και δεκαοχτώ κουνιάδοι. Κι ο Χάρος όντας τ’ άκουσε, πολύ του κακοφάνη, άσπρο πουλάκι γίνηκε, μαύρο χελιδονάκι, και πήγε και [...]
Η Ευγενούλα η μοσχονιά, η πολυαγαπημένη, εβγήκε και παινέθηκε πως χάρο δε φοβάται. Κι έχει τα σπίτια τα ψηλά και άντρα παλικάρι, έχει και τους εννιά ’δερφούς, τους καστροπολεμίτες. Κι ο Χάρος όταν τ’ άκουσε πολύ του κακοφάνη, εβγήκε και σαΐτεψε στης κόρης τ’ν αρραβώνα. Και μπαινοβγαίνουν οι γιατροί και [...]
Με γέλασαν, με γέλασαν(ε) τα πουλιά με γέλασαν(ε) τα πουλιά, της άνοιξης τ’ αηδόνια. Με γέλασαν και μου είπανε πουτές δε θα πιθάνω. Κι έχτισα το σπιτάκι μου ψηλότερο ’πού τ’ άλλα μ’ εφτά οχτώ πατώματα κι εξήντα παραθύρια. Στο παραθύρι κάθουμι, τους κάμπους αγναντεύω, βλέπω τους κάμπους πράσινους και τα [...]
