Σφουγγαράδικο τσιμάρισμα ⬥ E, γιάλεσα γιαλέσα, αγάντα γιαλέσα,* γιαλέσα ε, γιαλέσα, αγάντα γιαλέσα, γιαλέσα, βρε λεβέντες, σας κόψω γω βιολέντες, βρε όλων όπο ένα δύο βρε της Μαρίκας δεν της δίνω γιαλέσα, λεβεντόνια, της Mπαρμπαριάς γλαρόνια. Κόρη και νιος ’ρωτεύουνταν από το παραθύρι, ο νιος τση ζήτα το φιλί κι [...]
Αν δεις καράβι να περνά της Οχτωνιάς* τον κάβο βγάλε το μαντιλάκι σου και κάνε μου σινιάλο. Θάλασσα πλατιά, κακούργα ξενιτιά. Της θάλασσας τα κύματα έρχονται ένα ένα μα τα δικά μου βάσανα έρχονται μαζεμένα. Τη γλυκιάν αυγή, να σ’ έβρω μοναχή. *Η Οκτωνιά είναι χωριό της Εύβοιας, νότια της [...]
Ανάμεσα Τσιρίγο και σε Κάβο-Μαλιά καράβι κινδυνεύει, Παναγιά μου, μ’ όλη τη σιρμαγιά.* Γυρίζει, τριγυρίζει λιμάνι για να ’βρει, τα κύματα το σπρώχνουν, ν’ αράξει δε μπορεί. −Βοήθα, Παναγιά μου, για να γλυτώσουμε κι όσα καντήλια έχεις να σ’ τ’ ασημώσουμε. Δεν κλαίω το καράβι ούτε και τα πανιά μόν’ [...]
Βαρέθηκα μανούλα μου τη θάλασσα να βλέπω, να βλέπω τη θάλασσα να βλέπω, να βλέπω τον ταχυδρόμο να ρωτώ και γράμμα να μην έχω, να μην έχω και γράμμα να μην έχω, να μην έχω. Ήθελα να ’σαι θάλασσα κι εγώ το περιγιάλι τα κύματά σου να ’ρχονται στην εδική μου αγκάλη.
Αντιφωνικό ψαράδικο τραγούδι ⬥ Εεεε γιω-γιω, γιω Μαργιώ, ε γιω-γιω, γιω Μαργιώ ε γιω-γιω-γιω, γιω Μαργιώ Καλάδες1 ά- γιω Μαργιώ -γιος ο Θεός, γιω Μαργιώ ντόνα και ξα- γιω Μαργιώ -ναντόνα, γιω Μαργιώ κι ο Νικολής μας φώναζε, ένα σκοινί ακόμα. Η μάτσα2 πάει στο γιαλό και ποιος θα μας [...]
Η θάλασσα είναι ταπεινή, αέρας την ταράζει, η μάνα κάνει το παιδί κι ο ξένος τ’ αγκαλιάζει. Θάλασσα βαρεί, θάλασσα βαρεί την άμμο· σ’ αγαπώ, σ’ αγαπώ, μα τι να κάμω. Η θάλασσα ’ναι μάνα μου, το κύμα ’ν’ αδερφή μου και τα ψαράκια του γιαλού η αγαπητική μου. Έλα, [...]
− Έχετε ψαράδες ψάρια, έχετε ψαράδες ψάρια, έχετε ψαράδες ψάρια, αστακούς και καλαμάρια, αστακούς και καλαμάρια. − Έχομε χρυσή σαρδέλα σαν την έμορφη κοπέλα. − Έμαθα κυρά πως έχεις ψαροπούλα και ψαρεύεις κι ήρθα να σου τη γυρέψω μαύρα μάτια να ψαρέψω.
Η θάλασσα με γέρασε, μα ’γω την καμαρώνω θυμούμαι τη στη στρώση μου, κλαίω και δε μερώνω. Το Αιγαίο κι αν ’γριεύει το νησιώτη τον μαγεύει. Έχω το κύμα στρώμα μου, αφρό για μαξιλάρι, μαΐστρος όταν θα χτυπά τον πόνο μου θα πάρει. Θάλασσα δε σε βαριούμαι όσο και να [...]
Η θάλασσα με δέρνει, η θάλασσα με δέρνει η θάλασσα με δέρνει, το κύμα με βαρεί. Κι ένα μεγάλο ψάρι, κι ένα μεγάλο ψάρι κι ένα μεγάλο ψάρι, μου τρώει το κορμί. Ωιμέ, σγουρέ βασιλικέ ωιμέ, τρελαίνομαι για σε. Της θάλασσας τα ψάρια δεν έχουν μετρημό και τα δικά σου [...]
H τράτα μας η κουρελού η χιλιομπαλωμένη όλο τηνε μπαλώναμε κι όλο ήταν ξεσκισμένη. H τράτα μας, γκιόσα θέλει κουπιά, γκιόσα θέλει πανιά, γκιόσα γιαλέλι μ’, γιαλέλι μ’, γιαλέλι μ’, γεια χαρά γιαλέλι μ’, γιαλέλι μ’, γεια χαρά σας ρε παιδιά. Αν το ‘ξερε η μάνα μου πως δούλευα στην [...]
Η τράτα μας η κουρελού η χιλιομπαλωμένη, όλο τηνε μαζεύαμε μα ήταν ξεσκισμένη. Η τράτα μας, γκιόσα,1 δεν έχ’ πανιά, γκιόσα, δεν έχ’ κουπιά, γιαλέσα,2 γιαλέσα, πάρε και μένα μέσα. Η τράτα μας καλάρισε,3 μπροστά στο Γενομείο4 και έβγαλε μια κοπελιά σαν το νερό το κρύο. Και το κρεμμύδι βλέπαμε [...]
Ηθέλησεν, μπρ’ αμάν-αμάν , ηθέλησεν ο κυρ Βοριάς ηθέλησεν ο κυρ Βοριάς, να βγει να σουργιανίσει. Στέλνει μαντάτα θλιβερά, σε όλους τους λιμνιώνες. – Καράβια μεταράξετε1 και να φυσήσω θέλω γιατί α φυσήσω φύσημα καράβια θα τσακίσω. Κι όσα καράβια ακούσασι, ράσουν και μεταράσουν κι ένα καράβι της Σουριάς δε θε να μεταράξει. [...]
Ηπούλησα τη βάρκα μου εις τη Θεσσαλονίκη κι ωσότου να ’βγω μες στη Χιος, δεν είχα μεταλίκι.1 Ε, βίρα μια, στα πανιά ε, βίρα δυο, στο χωριό ε, βίρα τρεις, έβγα κόρη όξω να με δεις. Πήγαμε και καλάραμε2 κάτω εις το Διαχώρι, ψάρια πολλά επιάσαμε, μαζί κι ένα χταπόδι. [...]
ν-Ήρθαν, μα λεν , ήρθαν τα Κρητικά, Κρητικά παιδιά ν-ήρθαν τα Κρητικά-να παιδιά, τα ’μορφοπαλληκά-να-ρια, τα ’μορφα και τα νόστιμα και τ’ αρραβωνιασμένα. Καράβιν ισκαρώσανε καταμεσού πελάγου, βάζουν κατάρτια μπρούτζινα κι αντένες ασημένιες και τα πανιά μεταξωτά και ξάρτια συρματένια, κι είν’ ’μορφο το καράβι τους κι ο νιος που [...]
Θάλασσα απ’ όλα τα νερά και τα ποτάμια πίνεις κι από τα παλληκάρια μας κανένα δεν αφήνεις. Έγια – μόλα, έγια – λέσα αχ, βρε θάλασσα μπαμπέσα. Θάλασσα που ’σ’ αγνάντια μου και ξέρεις τον καημό μου φέρε μου από την ξενιτιά τον αγαπητικό μου. Έγια – μόλα, έγια – [...]
Θάλασσ’ απ’ όλα τα νερά και τα ποτάμια πίνεις κι από τα παλληκάρια μας κανένα δεν αφήνεις. Έγια-μόλα, έγια-λέσα αχ, βρε θάλασσα μπαμπέσα. Ανάθεμά σε θάλασσα, τι σου ’χω καμωμένα και μου κρατάς τ’ αγόρι μου τόσον καιρό στα ξένα; Θάλασσα βαρεί την άμμο σ’ αγαπώ μα τι να κάμω. [...]
Κακλαμάνικος χορός, κολοκ’θένιος τύμπανος.* Στα παλιά τα Τρίκερι, Κακλαμάνοι χόρευαν, λέγανε κι ένα τραγούδι: Κακλαμάνε γένν’σε η γ’ναίκα σ’. Και τι έκαμε; –Αγόρι. Πότε θα το ιδώ στην πλώρη να πλανεύει το χταπόδι, πότε θα το ιδώ στην πρύμη να ψαρεύει μι τ’αρμίδι, πότε θα το ιδώ στ’ αμπάρι ν’ [...]
Καράβι ένι1 το σπίτι μου, θάλασσα η αυλή μου και του βοριά τα κύματα είναι παρηγοριά μου. Ξενούτσικος ψυχομαχεί στου καραβιού την πλώρη, δεν έχει μάνα να τον κλαίει, κύρη να τον λυπάται, ούτ’ αδερφό, ούτ’ αδερφή, ούτε κανένα φίλο, ούτε κανένα συγγενή. 1ένι: είναι
Καράβι καραβάκι που πας γιαλό-γιαλό, έβγα να σε δω Μάγια μου ’χεις καμωμένα και τρελαίνομαι για σένα μάγια μου ’χει η αδερφή σου και τρελαίνομαι μαζί σου. με κόκκινη σημαία και με χρυσό σταυρό, έβγα να σε δω Έβγα να σε δω να γιάνω να μην πέσω και πεθάνω, έβγα [...]
Κινήσανε τρεις λυ- μωρέ, λυγερές και τρεις, μωρέ, και τρεις μαυροματούσες τουμπουρλού και πάν’ μωρέ, τουμπουρλού, και πάν’ τουμπουρλού και πάν’ την άκρη το γιαλό και πάν’ την άκρη το γιαλό και πάν’ την άμμον άμμο και χαλικάκια μάζευαν και στην ποδιά τα βάζουν πετροβολάν τη θάλασσα, πετροβολάν το κύμα. Μωρή [...]
