Αϊτέντς επαραπέτανεν ψηλά σα επουράνια, ψηλά σα επουράνια, και τα τσαγκία τ’ κόκκινα και το τσαρκούλ’ ατ’ μαύρον. Ακριτικό τραγούδι από τον Πόντο με τον Ηλία Υφαντίδη στο τραγούδι και τη λύρα (2004).
Ακρίτας όνταν έλαμνεν αφκά σην ποταμέαν, επέγνεν κι έρτουν κι έλαμνεν την μέραν πέντ’ αυλάκια, επέγνεν κι έρτουν κι έσπερνεν εννέα κότια σπόρον. Και ν-έρθεν πουλίν κι εκόνεψεν ση ζυγονί' την άκραν, και σκούται καλοκάθεται ση ζυγονί’ την μέσην. – Οπίσ’ πουλίν, οπίσ’ πουλίν, μην τρως την βουκεντρέαν. Και το [...]
Ακρίτας όνταν έλαμνεν αφκά σην ποταμέαν, επέγνεν κι έρτουν κι έλαμνεν την μέραν πέντ’ αυλάκια, επέγνεν κι έρτουν κι έσπερνεν εννέα κότα σπόρον. Και ν-έρθεν πουλίν κι εκόνεψεν ση ζυγωνί' την άκραν, και σκούται καλοκάθεται ση ζυγωνί’ την μέσην. - Ν-οπίσ’ πουλίν, οπίσ’ πουλίν, μην τρως την βουκεντρέα. Και το [...]
Ακρίτας πάει και σο κυνήγ’ και σα κυνηγοτόπεα, τον Χάρον ατ’ επάντεσεν άπαν’ σο σταυροδρόμιν. Ακριτικό τραγούδι από τον Πόντο. Με τον Ηλία Υφαντίδη στο τραγούδι και την λύρα (2004).
Άρκοντες τρων και πίνουσι σε μαρμαρένην τάβλαν, σε μαρμαρένην, σ’ αργυρήν και σε μαλαματένην. Ακριτικό τραγούδι ελεύθερου ρυθμού από την Όλυμπο Καρπάθου, με την Δόμνα Σαμίου. Ζωντανή ηχογράφηση (1998).
Άρχοντες τρων και πίνουσι σε μαρμαρένιαν τάβλα, σε μαρμαρένιαν κι αργυρήν και σε μαλαματένιαν. Ακριτικό τραγούδι από την Όλυμπο Καρπάθου, στο τραγούδι a capella ο Μανώλης Φιλιππάκης. Ζωντανή ηχογράφηση (1982).
Εβράδυν, παλιοβράδυν κι ο ήλιος έδυσεν κι ο ώρηος ο Γιαννάκος πάει στο ‘Ξύβουνο, στο ‘Ξύβουνο οπίσω έν’ ένα πεγάδ. Ακριτικό τραγούδι από την Σινασό Καππαδοκίας. Ηχογραφήθηκε το 1982.
Ένας άγουρος κι έν’ άξιον παλληκάρι, κάστρα γύριβι, κάστρα κι αν δεν βρει, χουριά να πάει να μείνει, βρίσκ' ένα δεντρί. Τραγούδι ακριτικό αλλά και του γάμου από την Θράκη με τον Γιάννη Ζαφειρούδη. Η Δόμνα Σαμίου κατέγραψε το τραγούδι το 1976 στο Παλιούρι Έβρου.
Ένας άγουρος κι ένας καλός στρατιώτης κάστρο γύρευε, χωριό να πάει να μείνει, κι ούδε κάστρο βρίσκ’ κι ούδε χωριό να μείνει. Τραγούδι ακριτικό αλλά και του γάμου από την Θράκη τραγουδισμένο από χορωδία γυναικών. Ηχογραφήθηκε το 1982.
Πόμεινε τώρα, Διενή, για να σου παραγγείλω, αν πκιάσης την παραγγελιάν, την νιόνυφην να κλέψης. Ακριτικό τραγούδι από την Κύπρο με το Μιχάλη Ττερλικκά (2004).
Καλογριά γκαστρώθηκε, κάνει παιδί αντρειωμένο, στο μήνα βγαίνει με σπαθί, στον χρόνο με ντουφέκι, σε τρίω, τέσσερω μηνώ στον πόλεμο παγαίνει. Η μάνα το συμβούλευε κι η μάνα του του λέγει: – Κάνε καλά, βρε Κωσταντή, σαν τ’ άλλα παλληκάρια, να μην το μάθ’ ο βασιλιάς και στείλει και σε [...]
Μαύρο καπνό είδα κι έβγαινε από ’να καλαμιώνα. Κι ο καλαμιώνας έν’ πολύς κι ένα θεριό ’χει μέσα. Τρεις κυνηγοί παρθήκανε να πα’ να το σκοτώσουν. Στη στράτα όπου πηαίνανε επερριροζονάραν: «Σαν το σκοτώσουμ’ το θεριό που ’ναι στον καλαμιώνα, να πάμε εις το βασιλιά μιστό να μας εδώσει, γιατί [...]
Μοναχογιός ο Κωσταντής, μικρός και χαϊδεμένος, έναν τον έχει η μάνα του, έναν και κανακάρη. Τον έλουζε, τον χτένιζε και στο σχολειό τον στέλνει κι ο δάσκαλος τον διάβαζε, γράμματα τον μαθαίνει. Αντρειώθηκεν ο Κωσταντής κι έγινε παλληκάρι, στη χώρα ήταν ξακουστός, στη μάνα του καμάρι.
Ανδρόνικος ο ξακουστός, ο πλουσιανεθρεμμένος, στις έξ’ εμπαίνει, στις έξ’ εμπαίνει στο σκολειό, στις έξ’ εμπαίνει στο σκολειό και στις εφτά νεγνώθει· και στις οχτώ, και στις οχτώ και στις εννιά, και στις οχτώ και στις εννιά γράφει και λοαριάζει· στις δέκα και στις δώδεκα λογιάζει απηλογιάζει, του καθενούς απηλογιά [...]
Ο βασιλιάς διάταξε σ’ όλα τα βελαγέτια, σ’ όλα τα βε- σ’ όλα τα βελαγέτια, να μαζευτούνε οι γ-έμορφες κι όλα τα παλληκάρια, κι όλα τα πα- κι όλα τα παλληκάρια. Σαν τ’ άκουσαν οι έμορφες κι όλα τα παλληκάρια, όλοι συναντηθήκανε κι ο βασιλιάς τούς λέει. – Ποιος είν’ [...]
Ο Διγενής, ντιλμπέρι μ' ιμάν, ο Διγενής ψυχομαχάει, μαύρα μου μάτια, και τα βουνά τρομάζουν, μαύρα είν' τα μάτια, και τα βουνά τρομάζουν. Όσοι άρχοντες, ντιλμπέρι μ' ιμάν, όσοι άρχοντες κι αν τ' άκουσαν, μαύρα μου μάτια, παίρνουν δρόμο και πάνε, μαύρα είν' τα μάτια, παίρνουν δρόμο και πάνε, με [...]
Κι ο Διγενής, ντιλμπέριμ ιμάν, κι ο Διγενής ψυχομαχάει, τα δυο μου μάτια, κι ο Διγενής πιθαίνει, μαύρα είν’ τα μάτια, κι ο Διγενής πιθαίνει. Όσοι άρχοντες κι αν τ’ άκουσαν, όλοι τρέχουν και πάνε· με μήλα, με δαμάσκηνα, με δροσερό σταφύλι. Στ'ν κάλ' στην καλή του λάλησι και στην [...]
Του Καλομοίρ' ο κα- του Καλομοίρ' ο καλογιός του Καλομοίρ' ο καλογιός τη νύχταν εεννήθη ε, τη νύχτα πρι τον πε- τη νύχτα πρι του πετεινού τη νύχτα πρι του πετεινού, πριχού πουλί να κράζει. Τη νύχτα που εννήθηκε, ζητά ψωμί να φάει και τρω' εννιά φουρνιές ψωμί κι εννιά [...]
Ο Κω- καλέ-ν ο Κωσταντάκης ο μικρός, ο Κωσταντάκης ο μικρός, ο μικροπαντρεμένος, μικρός, καλέ, μικρός μικρός παντρεύτηκε, μικρός μικρός παντρεύτηκε, μικρή γυναίκα πήρε, μικρός του 'ρθε το μήνυμα να πάει στρατιώτης. - Μάνα μου τη γυναίκα μου, μάνα μου την καλή μου, λαγός να 'ναι το γιόμα της, περδίκια [...]
Κάτω στον άγριον τον αγρό1, στον άγριον καλαμιώνα, κάουρας εδρακόντεψεν και τρώει τους αντρειωμένους. Τρώει τον μαύρον του Φωκά, τρώει τον Νικηφόρο, τρώει τον Εφτατράχηλον που τρέμ' η γης κι ο κόσμος. Κι ο βασιλιάς σαν το 'κουσεν πολύν του κακοφάνη, χαπάρια και μηνύματα στον Κωσταντίνον πέμπει. - Έλα, για [...]
Αχ, ο Κωσταντής, αχ, κι ο Κωσταντάς κι ο Μικροκωσταντίνος, Κωσταντάκη μου, κι ο Μικροκωσταντίνος, λεβεντάκι μου, τρεις χρόνους επερπάτησε να βρει καλή γυναίκα, [να βρει ψηλή, να βρει λιγνή, να βρει καμαροφρύδα.] Βρίσκει ψηλή, βρίσκει λιγνή, βρίσκει της αρεσιάς του. Πουλάκι πήγε κι έκατσε στου Κωσταντή το γόνα, [δεν [...]
Ο Κωσταντί- ο Κωσταντίνος ο μικρός, ο Κωσταντίνος ο μικρός, ο Μικροκωσταντίνος, μικρόν τον είχε η μάνα του, μικρόν τ’ αρραβωνιάζει, μικρόν τον ήρθε μήνυμα στον πόλεμο να πάει. Νύχτα σελώνει τ’ άλογο, νύχτα το καλιγώνει. [Βάνει ασημένια πέταλα, μαλαματένιες λόθρες κι απάνω στα σελώματα όλο μαργαριτάρι. Πήδηξε, καβαλίκεψε σαν [...]
Τον Μάραντον χαρτίν έρθεν να πάει και σην στρατείαν. Κόφτ’ ασ’ ασήμιν πέταλα κι ασό χρυσάφ’ καρφία, τον μαύρον ατ’ καλίβωνεν κατάντικρυ σον φέγγον κι η κάλη ν-ατ’ παρέστεκεν με το μαντίλ’ καρφία. - Πού πας, πού πας, νε Μάραντε, κι εμέν τίναν αφήνεις; - Αφήνω σε σον κύρην μου, [...]
