Θοδωρής Γεωργόπουλος

Γεννήθηκε το 1968 στη Γερμανία και κατάγεται από την Κάτω Λάβδανη Πωγωνίου. Πρώτοι δάσκαλοί του στο κλαρίνο ήταν οι μουσικοί της οικογένειας Χαλιγιάννη από τον Παρακάλαμο Ιωαννίνων και αργότερα οι κορυφαίοι κλαρινίστες Βασίλης Σούκας και Γιώργος Μπραχόπουλος.

Σπούδασε κλασική αρμονία, βυζαντινή μουσική στη σχολή του Σίμωνος Καρά, καθώς και καβάλ στην Ακαδημία της Φιλιππούπολης στη Βουλγαρία. Συνεργάστηκε με σημαντικούς μουσικούς των Βαλκανίων σε συναυλίες και ηχογραφήσεις με επίκεντρο τη βαλκανική μουσική.

Έχει συμπράξει με μουσικούς και τραγουδιστές από όλο το φάσμα της ελληνικής μουσικής, καθώς και με την Ορχήστρα των Χρωμάτων, τον Λυκούργο Αγγελόπουλο, τον Θεόδωρο Βασιλικό και τον Θεόδωρο Βασιλείου. Υπήρξε επίσης επί σειρά ετών στενός συνεργάτης της Δόμνας Σαμίου. Ως μουσικός παραγωγός και ενορχηστρωτής έχει επιμεληθεί πολλές δισκογραφικές εκδόσεις.

Το διάστημα 2004–2005 δίδαξε παραδοσιακά πνευστά στο Μουσικό Γυμνάσιο Αλίμου, ενώ δημιούργησε τη δική του πολυμελή ορχήστρα, με την οποία συμμετείχε σε δεκάδες φεστιβάλ φολκλόρ και έθνικ μουσικής σε όλο τον κόσμο.


Πηγή : Θοδωρής Γεωργόπουλος – www.klarino.gr (τελευταία πρόσβαση 2025)

Τραγούδια

Δίσκοι

Βιντεοσκοπημένη η παράσταση που δόθηκε στο Ηρώδειο, το 2005. Παρουσιάζονται θεατροποιημένα τραγούδια και δρώμενα που σχετίζονται με τον αγροτικό κύκλο.
Η αφήγηση ωραίων, θαυμαστών και ηρωικών πράξεων του παρελθόντος ήταν πάντα και για όλους τους λαούς το νήμα που οδηγούσε και ύφαινε το μέλλον. Αυστηρά και δωρικά, σαν τους ήρωες που περιγράφουν.
Μια συλλογή που απευθύνεται στα παιδιά αλλά αποτελεί και βοήθημα σε όσους θέλουν να τους προσφέρουν ερεθίσματα από έναν κόσμο που χάνεται.
Τραγούδια σπάνια και πολύτιμα, τραγουδισμένα παραμύθια με στοιχεία από αρχαίους μύθους. Μέσα από αυτά ο λαός μπόρεσε να ενώσει το πραγματικό με το υπερφυσικό και να αφηγηθεί ιστορίες, συνήθως τραγικές, που ίσως κάποτε συνέβησαν ή θα μπορούσαν να συμβούν.
Μικρασιάτικα τραγούδια με τη Δόμνα Σαμίου. Είκοσι ένα τραγούδια και σκοποί από τη συναυλία-αφιέρωμα στη μούσα του ιστορικού χώρου της Ελληνικής Ανατολής που έγινε στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, στις 8/3/2005. Παραδοσιακά τραγούδια από τα δυτικά παράλια της Μικράς Ασίας, την Προποντίδα, την Κωνσταντινούπολη, τον Πόντο και την Καππαδοκία.
Σίτος, οίνος, έλαιον. Ο ἐξανατέλλων χόρτον τοῖς κτήνεσι καὶ χλόην τῇ δουλείᾳ τῶν ἀνθρώπων τοῦ ἐξαγαγεῖν ἄρτον ἐκ τῆς γῆς· καὶ οἶνος εὐφραίνει καρδίαν ἀνθρώπου τοῦ ἱλαρῦναι πρόσωπον ἐν ἐλαίῳ, καὶ ἄρτος καρδίαν ἀνθρώπου στηρίζει (Ψαλμός 104, στ. 15)
Είκοσι οκτώ τραγούδια και τρεις οργανικοί σκοποί αποτυπώνουν τον τρόπο που τραγούδησε ο κατεξοχήν θαλασσινός λαός μας τη θάλασσα των πειρασμών, του κινδύνου, του κάλλους, της γαλήνης αλλά και του χαμού.
Η λαϊκή φυσιολατρία των δημοτικών τραγουδιών δεν έχει σχέση με καμιά ρομαντική νοσταλγία: αποτελεί απαύγασμα της ίδιας της ζωής και της καθημερινής εμπειρίας, για αυτό και μπορεί να εκφράζεται με τόσο ποιητικό τρόπο.
Ανέκδοτη συλλογή με τριάντα τέσσερα παραδοσιακά τραγούδια και σκοπούς για τη «χαρά», τη νύφη, τον γαμπρό, τους κουμπάρους και όλους τους καλεσμένους.
Τριάντα τραγούδια με κεντρικό άξονα τον Διγενή αφηγούνται ιστορίες ηρώων, γενναίων και ακατανίκητων πολεμιστών, αρχόντων ή στρατιωτών, εμπνευσμένες από τις λαϊκές προφορικές παραδόσεις.

Συναυλίες

Τραγούδια και δρώμενα ακολουθώντας την πορεία του κύκλου του χρόνου. Με αρχή το φθινόπωρο, που σηματοδοτεί την έναρξη του εργατικού αλλά και του εκκλησιαστικού χρόνου, αναπαράσταση του τρύγου, δρώμενα του Δωδεκαημέρου, ανοιξιάτικες γιορτές, έθιμα του Aϊ-Γιάννη του Κλήδονα και πανηγυρικές θερινές εκδηλώσεις.
Αφιέρωμα στη μούσα του ιστορικού χώρου της Ελληνικής Ανατολής. Παραδοσιακά τραγούδια από τα δυτικά παράλια της Μικράς Ασίας, την Προποντίδα, την Κωνσταντινούπολη, τον Πόντο και την Καππαδοκία και δυο βυζαντινοί ύμνοι από τη μουσική παράδοση της ορθόδοξης Εκκλησίας. Μουσική ποικιλία που δεν είναι άθροισμα ετερογενών ιδιωμάτων, αλλά αντιθέτως παρουσιάζει κοινά […]